ตอนที่ 3
1099 คำ
“แต่บัวก็เป็นแค่ตัวแทนของพี่บีนะคะ คุณก็รู้”
“ก็เพราะอย่างนั้นนะซีบัว...ถึงคุณจะเข้าพิธีเป็นเจ้าสาวแทนบี แต่คุณก็อย่าลืมว่าหน้าที่ของเมียคืออะไร”
ศาสตราพูดพลางรัดรึงเอวบอบบางจนร่างเล็กที่อยู่ข้างบนชิดลงกับหน้าอกของเขา ใบหน้าสวยหวานอยู่ห่างจากใบหน้าคร้ามเข้มแค่คืบ บัวชมพูแสดงความตระหนกออกมาทางดวงตา แค่ดวงตาคู่สวยเท่านั้นแต่ร่างกายเธอกลับไม่ยอมแสดงอาการขัดขืน
“จริง ๆ แล้วคุณไม่ได้อยากเข้าพิธีแต่งงานครั้งนี้นี่ไม่ใช่หรือคะ ซีนิธ?”
“คุณเข้าใจไม่ผิดหรอกบัว...ใครกันจะมีแก่ใจแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ใช่เจ้าสาวของตัวเอง ถ้าเป็นคุณล่ะ จะทำยังไงถ้าต้องแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ใช่ว่าที่เจ้าบ่าวตั้งแต่แรก”
พอเขาพูดแบบนั้นบัวชมพูก็นิ่งเงียบ เธอสะท้อนใจกับคำกล่าวของศาสตรา แต่เขาจะรู้ไหมว่าแท้จริงแล้วเธอรู้สึกเช่นไร
“ว่ายังไงล่ะ บัว หืมม์?”
เขาผงกศีรษะขึ้นมาจนเกือบจะชิดใบหน้าของหญิงสาว บัวชมพูปากสั่นระริก แก้มใสเนียนเป็นสีแดงก่ำ หญิงสาวเผลอจับบ่าเขาไว้แน่น
“แต่ถึงบัวจะทำหน้าที่แทนพี่บี แต่บัว...ก็คงแทนที่พี่บีไม่ได้ทุกอย่างใช่ไหมคะ?”
ดวงตาคู่สวยรื้นน้ำ นี่เธอตั้งคำถามอะไรออกไป ทำไมเธอต้องพูดให้เขาเดาความรู้สึกของเธอออก ศาสตราคงไม่รู้ว่าเธอหวั่นหวามมากแค่ไหนที่ได้อยู่ชิดใกล้เขาแบบนี้
แม้แต่ชายหนุ่มเองก็เช่นกัน เขาอยากจะเหยียดปากเพื่อเย้ยหยันความรู้สึกของหญิงสาว แต่ก็กลับทำตรงกันข้าม ศาสตรายื่นหน้าเข้าไปหาเธอก่อนประกบปิดเรียวปากอิ่มด้วยริมฝีปากหยักนาของเขา
บัวชมพูเหมือนโดนไฟช๊อตเข้าอย่างจัง เธอทำอะไรไม่ถูกไปชั่วครู่ใหญ่ ๆ ที่เขาแทรกปลายลิ้นเข้าไปและซอกซอนไปทุกอณูภายในริมฝีปากเล็ก เธอไม่รู้จะตอบสนองเขาได้อย่างไร เพราะไม่เข้าใจว่า จูบ โดยการใช้ลิ้นต้องทำยังไงบ้าง
แต่ที่รู้คือร่างกายของเธอเริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นเธอคงผลักไสออกไปให้ห่างแล้ว แต่นี่คือ ศาสตรา หนุ่มลูกครึ่งไทยรัสเซียที่เธอแอบมองเขาตั้งแต่วันแรกเห็น มันดูเหมือนเธอกำลังทรยศพี่สาวตัวเอง แต่เหตุการณ์พลิกผันทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นจากบัวไพลินไม่ใช่หรือ
“ซีนิธ...อือ...” หญิงสาวร้องครางอยู่ชิดริมฝีปากของชายหนุ่ม แต่เขาก็ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ประท้วงด้วยการประกบปิดกลีบปากอิ่มไว้แน่น จูบเธออย่างหนักหน่วงและดูเหมือนเป็นจูบเอาแต่ใจ เขากำลังจาบจ้วงเธอแต่บัวชมพูกลับยิ่งตื่นเต้นมากเป็นทวีคุณ
เนื้อสาวขาวผ่องสั่นระริก เธอไม่เคยสัมผัสประสบการณ์แบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต ยิ่งเขาจูบเธอก็ยิ่งอยากกอดอยากลูบไล้ไปบนไหล่กว้าง แต่หญิงสาวก็ทำได้แค่กดฝ่ามือไว้กับบ่าของเขาแน่น ภายในเหมือนมีกองไฟสุมอยู่ยังไงยังงั้น
ศาสตราก็กำลังเพลิดเพลินต่อรสสัมผัสทางปากแสนซาบซ่านซึ่งเขาไม่เคยได้รับมันจากบัวไพลิน พี่สาวของบัวชมพูยังไม่ยอมให้เขาสัมผัสหรือแตะต้องตัวเธอสักหน แม้แต่จูบสักครั้งก็ยังไม่เคย
“อืม...อืม...” ร่างสูงครางลึกในลำคอ ลิ้นของเขากระหวัดเกี่ยวลิ้นเล็กที่ตอบสนองเขาเหมือนเธอพึ่งเรียนรู้การจูบ กลิ่นน้ำมันหอมกำจายออกมาอบอวลล้อมรอบคนทั้งสองที่ตอนนี้ร่างกายผุดผ่องของบัวชมพูที่ยังอยู่ในชุดเจ้าสาวกำลังบดเบียดแนบชิดด้านบนของร่างสูงใหญ่เปลือยเปล่า
ผ้าขนหนูผืนเล็กหลุดไปจากกลางลำตัวของเขาและกองอยู่ด้านข้างเพราะคนตัวโตขยับสะโพกและลำตัวไปมาด้วยความรัญจวนที่กำลังถาโถม ความร้อนจากแรงเสียดสีทำให้กลิ่นน้ำมันหอมยิ่งฟุ้งกระจายขึ้นมาและมันช่วยกระตุ้นกำหนัดในส่วนลึกของทั้งเขาและเธอได้เป็นอย่างดี
“ซีนิธ...ปล่อยบัวเถอะค่ะ” บัวชมพูครางเสียงหอบเมื่อเขาเลื่อนริมฝีปากออกและซุกไซ้ใบหน้าไปตามลำคอระหง
“อื๊อ...ปล่อยบัวเถอะนะคะ”
ยิ่งเธอร้องขอก็เหมือนยิ่งยั่วยุให้เขาฝังริมฝีปากลงบนเนื้อนวลหนักขึ้น บัวชมพูแทบขาดใจกระทั่งเขาพลิกร่างขึ้นมาอยู่เหนือเธอ
“บัว...” ศาสตราซึ่งตอนนี้ร่างกำยำนั้นเปล่าเปลือยหมดไม่เหลืออาภรณ์สักชิ้นครางเบา ๆ อยู่กับคางมน เขาสบนัยน์ตาของหญิงสาวที่มีอาการตื่นกลัวแต่ลึกลงไปเขากลับเห็นบางสิ่งบาอย่างแอบซ่อนอยู่ภายในนั้น
“ซีนิธ...ปล่อยบัวเถอะค่ะ...นะคะ”
“ทำไมล่ะ...ทำไมผมต้องปล่อยคุณ ในเมื่อคุณเต็มใจมาเป็นเจ้าสาวของผมแล้ว คุณก็ต้องเต็มใจทำหน้าที่เมียของผมด้วย”
“บัวขอเวลาหน่อยได้ไหมคะ?”
เขาเลิกคิ้ว “เพื่ออะไร?” ถามกลับขณะโน้มใบหน้าลงไปชิด
“ขอเวลาให้บัวได้ปรับตัวหน่อยได้ไหมคะ...บัวยังไม่ชิน...เอ้อ...บัวยังไม่เคยค่ะ”
“ไม่เคย?”
“ก็...บัวไม่เคยอยู่กับผู้ชาย” เธอหรุบเปลือกตาลงต่ำ “ไม่เคยอยู่แบบนี้นี่คะ”
“คุณไม่ต้องกังวลไปหรอกเรื่องนั้น” เขาหรี่ตาลงและมองหญิงสาวอย่างมีนัย “เพราะว่าผม...จะสอนคุณเอง”
“ซีนิธ” บัวชมพูซึ่งตอนนี้ก็คือเจ้าสาวคนใหม่หลับตาลงเมื่อศาสตราโน้มใบหน้าคมเข้มลงไปหาเธออีกครั้ง เธอเผยอปากรับลิ้นของเขาโดยไม่รู้ตัว บิดกายไปมาอย่างยวนยั่วเพราะรู้สึกถึงความรัญจวนที่กำลังพุ่งทะยานขึ้นมา
นี่เธอกำลังจะเป็น ของ ของ เขา จริงล่ะหรือ...หญิงสาวหวั่นกลัวตั้งแต่ก่อนเข้าพิธี กลัวว่าศาสตราจะรังเกียจที่เธอเป็นน้องสาวของผู้หญิงที่ทรยศเขา กลัวว่าเขาจะมองเห็นเธอเป็นแค่ตัวแทนของพี่สาวเท่านั้น
ความคิดทุกอย่างปลาสนาการไปจนสิ้นเมื่อรสลิ้นของเจ้าบ่าวนั้นช่างฉ่ำหวานและนุ่มเบาเหมือนขนนก เขาคลายความดุดันลงไปมาก และจูบเธออย่างกระหายหิว
- ผู้เขียน
