ห้าเดือนผ่านไป…
ร่างสวยของว่าที่คุณแม่นอนเล่นอยู่บนโซฟาใหญ่กลางห้องรับแขกหรูภายในคอนโดชั้นสูงพลางลอบมองยังประตูห้องเป็นระยะรอคอยแฟนตัวสูงกลับมา ทว่าเวลาผ่านไปพักใหญ่ก็ยังไร้วี่แวว
‘กลับดึกอีกแล้วเหรอ…จะเที่ยงคืนแล้วนะ’ เรียวปากสวยพึมพำโดยยังคงนอนอยู่อย่างนั้น ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา เวคินทร์ทำงานหนักขึ้นกว่าเดิมอย่างชัดเจนจากการถูกเลื่อนตำแหน่งให้เป็นกรรมการผู้จัดการของบริษัทใหญ่ ซึ่งโมนาก็เข้าใจทุกอย่างดีไม่มีการงอแงที่อีกคนแทบไม่มีเวลาให้แก่กัน อีกทั้งเธอกลับรู้สึกสงสารและเห็นใจพ่อของลูกมากกว่าที่แทบไม่มีเวลาพักผ่อนเหมือนเคย ทว่าขณะที่นอนดูหนังที่ดูค้างไว้อยู่ต่อ หญิงสาวที่ไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วก็เริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมาตามประสาคนที่เริ่มท้องแก่ มือเรียวลูบเล่นยังหน้าท้องนูนของตัวเองไปมา ก่อนจะเผลอหลับไปอย่างง่ายดาย กระทั่งรู้สึกแปลก ๆ
‘อื้อ…’ เสียงหวานงัวเงียพลางลืมตาขึ้นมองใครบางคนที่เหม
