"น้องวิปครีม...เมื่อเช้าพี่เดินผ่านร้านขนมพี่ซื้อมาฝากครับ"พี่ฟินิกซ์พูดด้วยรอยยิ้มพร้อมกับส่งถุงขนมเบเกอรี่มาให้ฉัน
"โห...น่ากินจังเลย โซก็อยากกิน...ทำไมซื้อมาให้แค่ครีมล่ะคะ"โซเฟียกล่าวด้วยน้ำเสียงงอนๆตามฉบับเด็กชมรมการละคร เอารางออสการ์ไปเลยเพื่อน เนียนมาก แววตา น้ำเสียง
"พี่ไม่รู้ว่าโซเฟียก็ชอบขนม ไว้วันหลังนะครับ"แล้วดูเหมือนอีตาพี่ฟินิกซ์จะปฏิเสธคนไม่เก่งเสียด้วยสิ
"อุ้ย ทำไมน่ารักจังเลยคะ หล่อแล้วยังใจดีอีกนะคะเนี้ย"เอาเข้าไป นี่ถ้าไม่รู้ว่าเพื่อนรักฉันเล่นละคร ฉันคิดว่ามันเต๊าะพี่เขาจริงๆนะเนี่ย สมจริง สมบทบาท
"ครีมไปกินข้าวกัน"อยู่ๆไอ้เรือยอร์ชก็เดินมากอดคอฉันแถมยังออกแรงลากฉันออกมาจากตรงนั้นด้วย
"โอ้ยแกจะลากฉันทำไมเนี่ย แขนก็หนัก!"
"ทำเป็นบ่น ฉันช่วยเป็นไม้กันหมาให้ไม่ขอบคุณสักคำ"
"เออ...ขอบคุณ...ปล่อยฉันได้และฉันเดินเองได้"ว่าแล้วฉันก็ตวัดแขนหนักๆของยอร์ชออกจากไหล่ของฉัน
