เด็กมันยั่ว [เต็มตีนเลยครับ]
1012 คำ
หลังจากกลับจากโรงพยาบาลช่วงเวลาที่ข้าวหอมหลับไปแล้วชายหนุ่มก็ลุกขึ้นจากที่นอนแล้วหยิบกุญแจรถขับมาหาชมพู่ที่ยังนั่งร้องไห้กับเพื่อนไปอยู่
ชมพู่: คุณโปรดอย่าทิ้งพู่เลยนะคะ อีเด็กนั่นมันทำร้ายตัวเองฮือๆๆ พู่ไม่ได้ทำอะไรมันเลย
โปรด: เธอจะบอกว่าข้าวหอมตบหน้าตัวเอง เอามีดกรีดตัวเองงั้นหรอ หึ ประสาท!
ชมพู่: คุณโปรดรักมันถึงขนาดไม่เชื่อคำพูดของพู่เลยฮือๆๆ
โปรด: เก็บของแล้วออกไปจากบ้านได้แล้ว หลังจากนี้อย่ามายุ่งกับฉันและข้าวหอมอีก!
ชมพู่: ไม่!! พู่ไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละพู่จะอยู่ที่นี่
ชมพู่เริ่มโวยวายขาดสติจนเพื่อนๆต้องรีบมาห้าม ชายหนุ่มเดินเข้าไปบีบแก้มด้วยความแรงจนทำให้ชมพู่กลัว
โปรด: ฉันเตือนเธอดีๆแล้วนะพู่ จากนี้เธอกับฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันและถ้าคิดจะมายุ่งกับผู้หญิงของฉันอีก ระวังจะตายไม่รู้ตัว!!
เมื่อโปรดเดินพ้นประตูบ้านเสียงกรีดร้องของชมพู่ก็ดังขึ้น ทำให้โปรดต้องรีบขึ้นรถและขับออกมาอย่างไว
วันต่อมา...
วันนี้ข้าวหอมไม่ได้ไปเรียนเพราะคุณโปรดสั่งให้หยุดพักเพราะตอนนี้แก้มของเธอยังช้ำอยู่
โปรด: อย่าลืมกินยาล่ะ ฉันต้องไปช่วยงานพ่อบ่ายๆจะรีบกลับมาหา
ข้าวหอม: รู้แล้วค่ะ แด๊ดดี้รีบไปเถอะเดี๋ยวเข้าประชุมสายนะคะ
โปรด: โอเค คืนนี้ฉันมีนัดกับลูกค้าที่ผับถ้าไปไหวก็ไปล่ะ
ข้าวหอม: ค่ะ
เมื่อพระอาทิตย์ตกดินชายหนุ่มที่กลับจากประชุมแล้วก็รีบเตรียมตัวไปพบลูกค้าที่ผับต่อ แต่วันนี้ข้าวหอมไม่ขอตามไปด้วยเพราะเธอกลัวว่าจะมีคนเห็นรอยแดงบนใบหน้า
ติ๊ก!
ติ๊ก!
เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของข้าวหอมดัวขึ้นรัวๆเมื่อเปิดดูก็พบว่าข้าวตังส่งรูปคุณโปรดกับผู้หญิงที่กำลังนั่งป้อนอาหารกันอยู่
ข้าวหอม: ได้...เดี๋ยวเจอกู!
ข้าวหอมลุกขึ้นแต่งตัวแต่งหน้าแล้วนั่งรถมาที่ผับโดยเลือกนั่งอยู่ไกลๆจากชายหนุ่ม
ข้าวตัง: เมื่อกี้เกือบได้กันคุณโปรดให้มันนั่งตักได้ด้วย
ภาพตอนนี้เหมือนทุกคนกำลังสนุกสนานกับการดื่มและprสาวสวยมากมายที่เข้ามาเอาใจ
ข้าวหอม: จัดเหล้าขาวมาให้กูหน่อย!
ข้าวตัง: อีเหี้ย! ไม่มีโว้ย!
ข้าวหอม: งั้นอะไรก็ได้ดูสิถ้ารู้ว่ากูแอบมาจะทำยังไง
ข้าวหอมนั่งดื่มอยู่คนเดียวเกือบชั่วโมงแต่ก็ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่สนใจและไม่หันมามองเธอเลย
"มาคนเดียวหรอครับคนสวย"
ข้าวหอม: ค่ะ!
"ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ"
ข้าวหอม: ได้ค่ะตามสบายเลย
ข้าวหอมยังคงมองไปที่โต๊ะของชายหนุ่มอยู่เป็นระยะๆ ทำให้ชายแปลกหน้าถึงกับมองตาม
"นั่นคุณโปรดเป็นเจ้าของที่นี่น้องสนใจหรอ"
ข้าวหอม: ไม่ค่ะ
"ดีแล้วครับ ผู้หญิงแกเยอะ"
ข้าวหอมหันมาสนใจชายแปลกหน้าก่อนจะพูดคุยกันจนถูกคอ
ด้านโปรดเมื่อเดินกลับจากห้องน้ำก็ตกตกใจเมื่อเห็นข้าวหอมนั่งชนแก้วหัวเราะกับผู้ชายอยู่อีกมุมของผับ
กร: คุณโปรดไม่รู้หรอว่าไอ้หอมมา
โปรด: ไม่รู้แล้วข้าวหอมมานานหรือยัง
กร: ตั้งแต่4ทุ่มแล้วครับ
โปรดดูเวลาที่ข้อมือก็พบว่าตอนนี้เที่ยงคืนกว่าแล้วจากนั้นโปรดก็เลยเลือกที่จะยืนมองข้าวหอมอยู่ที่เคาท์เตอร์บาร์
กร: ข้าวตังไปเตือนเพื่อนหน่อยไปคุณโปรดมองอยู่
ข้าวตัง: ฮะ! ตายแล้วอีหอม
โปรด: ข้าวตัง! กลับไปทำงานไม่ต้องไปบอกอะไรเพื่อนเธอ
โปรดหันมาห้ามข้าวตังจนทำให้ข้าวตังมองหน้ากรด้วยสายตาปริบๆ กรเองก็เอาแต่ก้มหน้าไม่กล้าพูดอะไรต่อ
เหมือนโชคชะตาไม่เข้าข้างเพราะชายแปลกหน้าดูเหมือนจะถูกเนื้อต้องตัวข้าวหอมมากขึ้นจนข้าวหอมเดินเลี่ยงมาเขาห้องน้ำ จากนั้นชายแปลกหน้าก็หยิบถุงยางจากเพื่อนแล้วเดินตามออกมา
โปรด: ให้การ์ดตามกูมา3-4คน
โปรดเดินออกทางประตูหลังเพื่อไปยืนรอชายแปลกหน้าแต่เมื่อไปถึงก็เจอข้าวหอมผลักชายแปลกหน้าออกจากตัว ทำให้โปรดคว้าไหล่ของชายแปลกหน้าให้หันมาก่อนจะต่อยเข้าเต็มแรง
ปึก!
ข้าวหอม: แด๊ดดี้!
โปรด: มึงคิดจะทำอะไร!
"ผมเปล่านะพี่อีนี่มันยั่วผมเอง!"
โปรด: ยั่วยังไงไหนมึงลองบอกกูซิ!
"มันชวนผมออกมาเอาเองพี่!"
ข้าวหอม: หนูเปล่านะ!
โปรด: มึงคงไม่รู้สินะว่าการมายุ่งกับผู้หญิงของกูจะเป็นยังไง เอาตัวมันขึ้นมา
โปรดหันไปหยิบปืนจากการ์ดของผับแล้วเดินเข้าไปหาชายแปลกหน้าทำให้ข้าวหอมรีบเข้ามาห้ามไว้ทันที
ข้าวหอม: แด๊ดดี้อย่าทำแบบนี้เดี๋ยวติดคุกนะคะ
โปรด: ถอยไป!
"ผมกลัวแล้วพี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของพี่"
ชายแปลกหน้าพยายามร้องขอชีวิตตัวเองพร้อมน้ำตาทำให้ข้าวหอมรู้สึกสงสารจึงพยายามช่วยร้องขอให้ปล่อยตัวชายแปลกหน้าไป
ข้าวหอม: กลับคอนโดกันเถอะแด๊ดดี้ปล่อยผู้ชายคนนี้ไปเถอะนะคะ เรากลับไปคุยกันดีกว่า
โปรด: มือไหนที่โอบเอวเมียกู!
"ผมขอโทษครับฮือ"
ข้าวหอม: แด๊ดดี้ไม่เอาไม่ทำแบบนี้สิคะ ปล่อยเค้าไปเถอะนะคะหนูขอร้อง
โปรด: กระทืบมัน!
โปรดหันมามองข้าวหอมก่อนจะลากตัวข้าวหอมกลับมายังคอนโด...
- ผู้เขียน
