สายจากหนุ่มปริศนา
655 คำ
ที่สนามบินยังเต็มไปด้วยผู้โดยสารและลูกเรือมากหน้าหลายตาที่ต่างต้องดำเนินชีวิตผ่านสถานที่แห่งนี้ บางคนมาเพื่อทำงาน บางคนมาเพื่อเดินทาง ซึ่งมีทั้งชาวไทยและต่างชาติที่ต่างเดินสวนไปมาอย่างวุ่นวายเหมือนเช่นเดิม ส่วนเฌอริมาที่เดินมาพร้อมบริณัยที่อาสาลากกระเป๋าเดินทางพาเธอมาส่งถึงที่ก็ได้แต่ยิ้มอย่างมีความสุขเพราะแม้เธอจะไปทำงาน แต่ก็มีกำลังใจจากแฟนหนุ่มที่มาดูแลเธอจนนาทีสุดท้าย
“ผมส่งคุณตรงนี้นะครับ” บริณัยหันมาบอกเฌอริมา
“ค่ะ แค่นี้ก็ดีแล้วค่ะบลู คุณมีงานค้างอยู่อีกนี่คะ ยังไงก็ขอบคุณที่มาส่งริมานะคะ”
“ยินดีครับ รีบกลับมานะ”
“กลับมาคราวหน้า ขอริมาอยู่กับคุณสักอาทิตย์ได้มั้ยคะ?” เธอทำสายตาออดอ้อนก่อนจะลงจากรถ
“ตามสบายเลยครับ” เขาเอ่ย
“ขอบคุณค่ะ ไว้เจอกันนะที่รัก”เธอโน้มตัวเข้าหาชายหนุ่มพร้อมจุ๊บที่แก้มของเขาอย่างแผ่วเบา
“เดินทางปลอดภัยครับ ริมา” เขาเอ่ยลาเธอก่อนเธอจะลงจากรถ เพราะต้องไปประชุมต่อที่บริษัทอีกในช่วงสาย
เฌอริมาเดินลากกระเป๋าไปตามทางเดินของสนามบิน ทำการ
เช็กอินที่เคาน์เตอร์ ก่อนจะเข้าไปนั่งรอในส่วนของเลานจ์วีไอพี
ติ๊ด ๆ ๆ
โทรศัพท์ของเธอสั่นเมื่อมีสายเรียกเข้ามา เฌอริมาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายเพราะเธอกะจะใช้ช่วงเวลานี้พักก่อนขึ้นเครื่อง แต่เมื่อเห็นเบอร์แปลก ๆ แต่เป็นเบอร์สวยที่ราคาตลาดไม่ต่ำกว่าเจ็ดหลักเธอจึงคิดว่าคนที่โทรมาคงเป็นคนสำคัญแน่นอน จึงตัดสินใจรับสายโดยไม่ลังเล
“เฌอริมาค่ะ” เธอตอบปลายสายโดยไม่รอให้อีกฝ่ายถามก่อน
“ครับ ผมเวธัสครับ” เสียงแหบเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ทำให้เฌอริมาชะงักเล็กน้อย
“ค่ะ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกับฉันรึเปล่าคะ”
“ผมกำลังนำเข้าสินค้าหลายอย่างจากต่างประเทศ แต่ผมติดต่อคุณบริณัยไม่ได้เลยน่ะครับ” เขานิ่งไปครู่หนึ่งแล้วเอ่ยเข้าประเด็นทันที
“ค่ะ”
“พอดีรุ่นพี่ของผมรู้จักคุณเฌอริมาเลยให้ผมลองติดต่อคุณดูน่ะครับ”
“ยินดีค่ะ บริณัยเข้าถึงค่อนข้างยากหน่อย แต่ว่าถ้าคุณจะเข้าไปคุยกับเขาสินค้าที่คุณนำเข้ามาก็ต้องน่าสนใจพอควรนะคะ” เฌอริมาทำหน้าที่แฟนที่มีความรู้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
“แน่นอนครับ ผมอยากเอาสินค้าไปให้คุณเฌอริมาดูจัง”
“ไม่ทราบว่าคุณเวธัสอยู่ที่ไหนคะ พอดีฉันต้องเดินทางไปต่างจังหวัดหลายวันค่ะ”
“ตอนนี้ผมมาดูงานที่เชียงใหม่ครับ”
“อุ๊ย! พอดีเลยค่ะ ฉันกำลังไปที่นั่นเหมือนกัน” เฌอริมาคิดว่านี่ช่างเป็นเรื่องบังเอิญอย่างแปลกประหลาด
“เหรอครับ โชคดีจริง ผมขอนัดพบคุณได้มั้ยครับ”
“ได้สิคะ”
“ขอบคุณมากเลยครับ ถ้าอย่างนั้นผมไม่รบกวนคุณเฌอริมาแล้วนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะติดต่อกลับไปอีกที”
“ได้เลยค่ะ”
เฌอริมาวางสายจากชายหนุ่มปริศนาที่น้ำเสียงแปลกหูอย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน เสียงเวธัสทำให้เฌอริมารู้สึกอยู่ลึก ๆ ว่าอยากจะเห็นหน้าชายคนนี้เหลือเกิน แต่เธอก็ไม่ได้คิดสืบเสาะความต้องการของตัวเองแต่อย่างใด พอดีกับที่เสียงเรียกจากพนักงานต้อนรับบอกว่าเธอต้องขึ้นเครื่องแล้ว
“ค่ะ” เธอตอบรับคำเชิญของพนักงานก่อนจะเดินเข้าไปบนเครื่องโดยไม่รู้เลยว่าบางสิ่งบางอย่างกำลังจะเปลี่ยนไปอย่างไม่อาจหวนคืน
- ผู้เขียน
