บทที่ 34 ชุลมุนวุ่นวาย
เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก เสิ่นลี่อิงอยู่ในจวนอ๋องแห่งนี้มาครบ 7 วันแล้ว นางใช้รางจืดที่พบมาช่วยถอนพิษร่วมด้วย ช่วงนี้ร่างกายของหนิงอ๋องดูมีการตอบสนองมากกว่าปกติ บางเวลาก็ส่งเสียครางต่ำในลำคอออกมาให้ได้ยิน
ในช่วง 3 วันหลังนี้ท่านอ๋องสำรอกพิษออกมาจนต้องจับให้ลุกขึ้นนั่งหลังให้น้ำกลิ่นจันทร์เสร็จ เพื่อไม่ให้ชายที่นอนสลบไสลอยู่บนเตียงกว้างสำลักเลือดพิษที่ตนเองขับออกมาเสียก่อน และมีเพิ่มรอบการให้น้ำกลิ่นจันทร์เป็นวันละ 2 ครั้งตามความทนทานของร่างกายหนิงอ๋องที่มีมากขึ้น
“หากร่างกายท่านอ๋องขับพิษได้ดีเช่นนี้ทุกวัน ข้าว่าคงไม่นานแล้วละท่านอ๋องควรจะต้องฟื้น”
“ตำรับยาของท่านหมอลี่ใช้ได้ดีนัก”
“หากท่านไม่ยื้อชีวิตท่านอ๋องเอาไว้ก่อน ยาดีเพียงใดก็คงนำท่านอ๋องกลับมาไม่ได้”
หลังจากรอจนให้น้ำกลิ่นจันทร์จนหมดเป็นรอบที่ 2 หมอเส่าก็พยุงท่านอ๋องลุกขึ้นมานั่งตามปกติ แต่สิ่งที่ดูจะแป
