บทที่ 42 ทำวุ้นอัญมณีกับซูเมิ่ง
วันนี้เปาหลงก็ยังต้องร่ำเรียนอักษรกับอาจารย์ชุนอยู่เช่นเดิม เสิ่นลี่อิงจึงมีเวลาว่างมาหาอะไรทำได้ตามต้องการ นางจึงวางแผนจะทำวุ้นกรอบแบบญี่ปุ่นหรือวุ้นอัญมณีไว้ทานเล่นคู่กับชาหรือคาเฟย เป็นของหวานที่กินง่ายทำง่ายทั้งยังดูหรูหราสวยงามมีภูมิฐาน เหมาะจะนำมาทำขายในแวดวงชนชั้นสูงยิ่ง
ทำให้นางนึกจะสอนซูเมิ่งไปด้วยขึ้นมาจึงไปสอบถามอาจารย์ชุนว่าสามารถให้นางมาลองทำได้หรือไม่ และเนื่องจากซูเมิ่งมีอายุที่มากกว่าเปาหลงหลายปี ชุดอักษรที่เรียนรู้ไปเมื่อวานจึงจำได้และคัดได้ทั้งหมดแล้ว อาจารย์ชุนจึงคิดว่าไม่จำเป็นที่ต้องนั่งเรียนซ้ำ อีกทั้งการเรียนของเด็กคนนี้มิได้ต้องเรียนเพื่อไปสอบเป็นขุนนาง แต่นางเรียนเพื่อให้ตนเองไม่โดนหลอก ลี่อิงจึงชวนให้อนุผิงมาเรียนรู้การทำวุ้นอัญมณีไว้เผื่อจะใช้สร้างอาชีพในอนาคตเสียเลย
“พี่สาวจะสอนซูเมิ่งจริงหรือเจ้าคะ นี่เป็นเรื่องดีนัก พี่สาวทำ
