บทที่ 41 ขอออกไปขายของ
วันนี้ถึงกำหนดที่เปาหลงต้องมีอาจารย์มาสอนอักษรที่เรือนแล้ว เสิ่นลี่อิงจึงว่างเว้นจากการจัดหากิจกรรมให้เด็กน้อยทำไปชั่วคราว
ส่วนท่านอ๋องเองวันนี้ก็ตัดสินใจว่าจะไปยังค่ายทหารในช่วงบ่ายเพื่ออยู่รออาจารย์ก่อน เนื่องจากเปาเปาขาดการเรียนอย่างเป็นทางการไปค่อนข้างนานจึงอยากรอดูให้แน่ใจว่าลูกชายตนจะปรับตัวได้
การเรียนอักษรของเด็กวัยนี้ความจริงก็มิได้จริงจังมากนัก เพียงแค่อยากให้เห็นผ่านตาและจำลักษณะได้มากกว่าที่จะคาดหวังให้คัดออกมาได้สวยงาม เสิ่นลี่อิงก็ไม่รู้ว่าตู้หนิงหลงจะกังวลไปด้วยเหตุใด
เมื่อเห็นว่าเริ่มเรียนกันแล้ว นางจึงหันไปคุยกับอ๋องหนุ่มที่ห่วงลูกเป็นพิเศษผู้นี้ “หนิงอ๋องเพคะ ยามที่เปาเปามีอาจารย์ดูแลเข่นนี้ หม่อมฉันขออนุญาตออกไปข้างนอกได้หรือไม่เพคะ”
“เจ้าจะออกไปทำไมกัน อยากได้สิ่งใดก็แจ้งท่านพ่อบ้านไปเสียสิ”
“หม่อมฉันจะนำของไปขายเพคะ อย่างไรก็ต้องไปต่อรองรา
