บทที่7 กลั่นแกล้ง
1010 คำ
บทที่7
กลั่นแกล้ง
"คุณหมอลืมอะไรไปหรือเปล่าว่าน้ำทำงานกับคุณหมอแค่ 3 เดือนนะคะไม่ใช่30ปี!"
เขาไม่ตอบเพราะเขาลืมเรื่องนี้ไปแล้ว คนขายาวก้าวเดินออกมาจากโต๊ะทำงานแต่น่านน้ำขยับตัวมาขวางไว้ ถ้างานไม่เสร็จเธอก็กลับไม่ได้เพราะฉะนั้นเธอจะไม่ยอม
"หลบไปฉันจะกลับบ้านแล้วนี่มันสองทุ่มแล้วไม่รู้หรือไง!"
"รู้ เพราะหมอทำให้น้ำต้องยกเลิกนัด!"
"ระหว่างผู้ชายกับงานถ้าเธอเลือกผู้ชายก็ออกไปจากโรงพยาบาลฉันได้เลยและฉันจะรายงานพฤติกรรมของเธอ ต่อให้เธอกลับไปทำงานที่บริษัทพ่อเธอประวัติของเธอก็ไม่มีวันหายไปไหน-_-"
น่านน้ำหายใจฟึดฟัดเธอหยิบแฟ้มเอกสารงบประมาณกลับมานั่งตรวจสอบต่อ ส่วนเขาเดินมาหยิบกุญแจรถซูเปอร์คาร์ของเธอบนโต๊ะแล้วหมุนตัวเข้าลิฟต์ไปหน้าตาเฉย น่านน้ำได้แต่มองเขาตาละห้อยอยากกลับบ้านแล้ว อุตส่าห์นัดกับพี่กวินและน้องๆ ไว้สุดท้ายเธอก็ผิดนัดกับทุกคน
หมอสายฟ้าเดินออกมาจากห้องทำงานเห็นไฟหน้าห้องลูกชายยังเปิดอยู่ เขาเดินมาดูก็พบเลขาตัวแสบของลูกชายขะมักเขม้นอ่านแฟ้มเก่าๆ จึงอดไม่ได้ที่จะเดินมาดู เอกสารพวกนี้เอามาทำไมกัน
"ศรัณย์สั่งให้ทำงานนี้เหรอน่านน้ำ"
"ใช่ค่ะคุณลุง แถมยังเอารถของน้ำไปด้วย น้ำจะกลับบ้านยังไงข้าวก็ยังไม่ได้กินเลย น้ำหิวอุตส่าห์นัดพี่ชายกับน้องๆ เอาไว้ น้ำต้องผิดนัดกับทุกคนเพราะหมอศรัณย์"
"พอแล้วไม่ต้องทำแล้ว งานพวกนี้ลุงตรวจสอบไปหมดแล้ว ศรัณย์คงแกล้งเราแน่นอน ไปเถอะกลับบ้านกันลีน่ารออยู่ที่รถแล้ว^^"
"ค่ะคุณลุง^^"
อย่างน้อยสายฟ้าก็ใจดีกับเธอ เธอคุยโวเรื่องไร่องุ่นให้สายฟ้าฟังจนสายฟ้าอยากจะพาครอบครัวไปเที่ยวสักครั้ง เขาเคยไปเชียงใหม่มาหลายครั้งก็จริงแต่ส่วนใหญ่จะอยู่บ้านพัก ไปเที่ยวรีสอร์ตของน่านน้ำก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ใหม่ๆ ดีเหมือนกันลูกเมียเขาต้องชอบ
บ้านปิติภัทรไพศาล
กลับมาถึงบ้านในเวลาเกือบสามทุ่มทุกคนในบ้านกำลังนั่งดูซีรีส์เรื่องดังอยู่ด้วยกันและหนึ่งในนั้นก็คือหมอศรัณย์ เขานั่งปอกผลไม้ให้คุณย่าที่สำคัญวันนี้คุณปู่ตะวันเดินทางกลับจากจันทบุรีด้วย ผลไม้หลากหลายชนิดถูกปอกใส่จานด้วยฝีมือของหมอศรัณย์
"สวัสดีค่ะ^^"
"หนูน่านน้ำสินะ กินข้าวกินปลามาหรือยังขนุนไปจัดการหาข้าวหาปลาให้เด็กๆ หน่อยไป"
"ค่ะคุณท่าน"
"ขอบคุณนะคะคุณปู่ คุณปู่เนี่ยหล่อเท่มากเลยค่ะ ถ้าไม่บอกว่าเป็นคุณปู่น้ำคงเรียกว่าคุณอาแล้วนะเนี่ย"
"ฮ่าๆๆ รู้จักเอาใจคนแก่เสียด้วย" อดีตนายแพทย์เอ่ยถึงแม้ตะวันอายุจะมากขึ้นแต่ความหล่อและความแข็งแรงไม่เคยลดน้อยลงเลย เขายังคงนั่งแท่นเป็นที่ปรึกษาให้กับโรงพยาบาลที่ชอบหายไปจากบ้านก็เพราะห่วงหลานสาวอีกคนที่ต้องดูแลกิจการที่จันทบุรีคนเดียว
"หนูน่านน้ำน่ารักค่ะคุณพ่อ ลิลินคุยกับหนูน้ำได้ทั้งวันเด็กคนนี้นิสัยดีมากค่ะ ว่าแต่ทำไมถึงกับเสียดึกเลยล่ะหนูน้ำ" ลิลินหันไปมองลูกชายแต่รายนั้นไม่สนใจทำหน้านิ่งเหมือนพ่อตัวเองตอนหนุ่มๆไม่มีผิด
น่านน้ำมองหน้าคุณหมอสายฟ้าเขายิ้มบางๆ เชิงให้กำลังใจลูกชายก็ทำเกินไปจริงๆ
"น้ำถูกคุณหมอศรัณย์บังคับขู่เข็ญให้ตรวจเอกสารงบประมาณย้อนหลังสิบกว่าปีค่ะ แต่งานทุกอย่างมีการตรวจหมดแล้วไม่มีปัญหาอะไร น้ำหิวข้าวมากเลยค่ะ"
"ศรัณย์! ย่าจะตีให้ทำไมไปแกล้งหนูน้ำเขาแบบนั้น ขนุน! เร็วๆ หน่อยรีบตั้งโต๊ะเลย!" จันทร์เจ้าตะโกนเสียงดังส่วนคนก่อเหตุอย่างหมอศรัณย์หันมามองหน้าเธอตาเขม็ง
"ไปเถอะหนูน้ำ ลีน่า ไปกินข้าวกัน" หมอสายฟ้าตัดบทชวนเด็กๆ มานั่งทานข้าวต้มด้วยกัน น่านน้ำหิวมากเธอจัดข้าวต้มไปถึงสองถ้วย
"คุณน้ำคะ ผลไม้ค่ะคุณหมอศรัณย์แกะสลักเองเลยนะคะ"
"อะไรนะคะ คุณหมอศรัณย์แกะสลักเองเลยเหรอคะพี่ขนุน O.O"
"ใช่ค่ะ คุณหมอนั่งแกะสลักตั้งแต่กลับมาแล้ว มีมะละกอ แคนตาลูป ส่วนทุเรียนคุณหมอไม่ให้เอาเข้าบ้านค่ะถ้าอยากทานต้องไปหลังบ้านเลย"
พรึ่บ!
ไม่ใช่แค่น่านน้ำแต่ลีน่ากับสายฟ้าก็ลุกด้วยทั้งสามยกถ้วยข้าวต้มออกมานั่งหลังบ้าน ขนุนจึงจัดการยกทุเรียนพันธุ์หมอนทองเหลืองอร่ามมาแกะให้ทั้งสามทานสดๆ
"หวาน มัน หอม อร่อยสุดๆ เลยพี่ขนุน^^"
"ใช่ ต้นนี้เป็นต้นที่ฉันกับลีอาปลูกเอง ลีอาขี้หวงมากต้นไหนที่นางปลูกห้ามขายนะ จะออกลูก30-40ลูก ก็ห้ามขาย ต้นนี้มันมีความหมายกับพวกฉันมาก" ลีน่าน้ำตาคลอมองทุเรียนในมือ สายฟ้ารู้ดีว่าลูกสาวคิดอะไรอยู่เขาลูบหัวลูกสาวเพื่อปลอบใจ
"สมกับการรอคอยจริงๆ ค่ะ น้ำยกนิ้วให้เลยถ้าน้ำมีต้นทุเรียนที่ออกลูกอร่อยๆ แบบนี้ น้ำก็ไม่ขายจะเก็บไว้กินคนเดียวเลย^^"
"กินมากก็ไม่ดีนะหนูน้ำ กินแต่พอประมาณ" สายฟ้าลุกไปล้างมือ ก่อนจะขอแยกตัวขึ้นไปอาบน้ำด้านบน ลีน่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดแชตคุยกับใครไม่รู้น่านน้ำจึงหยิบทุเรียนอีกพลูขึ้นมาทานแล้วขอตัวกลับขึ้นห้อง
"อีก3วันก็จะได้ไปจันทบุรีแล้ว อยากเห็นอาณาจักรของคุณลีอาจังเลยว่าจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน^^"
------------------------------------
ขอสปอยว่าหมอจัดหนักน้องที่จันทบุรี
- ผู้เขียน
