บทที่22

624 คำ

บทที่22 องครักษ์หนุ่มที่ยืนอยู่ไม่ห่างเขาได้ยินเช่นเดียวกัน นางต้องกลายเป็นเครื่องบรรณาการสงครามอย่างนั้นหรือ ไม่เขาไม่มีวันยอม “ไม่ต้องห่วงข้าจะจัดการเรื่องนี้เอง” เมื่อเลี่ยงหลิงฝากดอกไม้เอาไว้กับขันที นางก็กลับมาที่ตำหนักของตนโดยที่ไม่รอพบฮ่องเต้เสียก่อน “เจ้าจะทำอะไรได้ เจ้าเป็นแค่องครักษ์ ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ต้องทำหน้าที่องค์หญิงของแคว้น” เมื่ออยู่ด้วยกันเพียงลำพังนางก็แสดงความเสียใจออกมา นี่ใช่ไหมเหตุผลที่เสด็จพ่อรับนางกลับมา เพื่อเป็นเครื่องบรรณาการไปต่างแดน “หลิงเออร์เชื่อใจข้าได้หรือไม่” เขารู้ว่าต้องทำเช่นไร รัชทายาทแคว้นจ้าวเป็นใครเขารู้ดี ตระกูลผู้ใช้พลังปราณเพียงตระกูลเดียวที่ไม่ต้องหลบซ่อนเพราะเป็นเชื้อพระวงศ์ เป็นประมุขครองแคว้น หากเขาแอบแผงตัวเขาไปเพื่อขอให้ช่วยคนผู้นั้นอย่างไรก็คือศิษย์ของเขา จ้าวหยุ่นหลงต้องช่วยเขาแน่ ๆ ช่วยเลี่ยงหลิงของเขาแน่ ๆ “เจ้าจะทำอะไร ให้หนีออก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม