บทที่21
หลังจากเหตุในวันนั้นจบลง เขาและนางก็ไม่เคยพูดเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนั้นอีกเลย บุรุษร่างยักษ์เดินตามองค์หญิงเลี่ยงหลิงไม่ห่าง
เลี่ยงหลิงคอยมองเบื้องหลังเป็นระยะ ๆ ความสงบสุขนี้เกิดขึ้นหลังจากที่ฉู่หรันถูกกักตัวห้ามออกจากตำหนัก ฮองเฮาก็ไม่เคยส่งอะไรมาให้นางอีกเลย แต่ไม่รู้ว่าพายุร้ายจะพัดมาเมื่อใด ถึงกระนั้นนางก็รู้สึกสุขใจเป็นครั้งแรกตั้งแต่ได้ก้าวเข้ามาอยู่ในวังหลวงแห่งนี้
"องค์หญิงดอกไม้ในตำหนักของพระองค์งดงามยิ่งนัก" เจิ้งเจียที่เดินคู่มากับองครักษ์หนุ่ม เอ่ยชื่นชมดอกไม้ในตำหนักขององค์หญิงใหญ่ นางไม่ได้เอ่ยเพื่อเอาใจเจ้านายแต่เป็นเช่นนั้นจริง ๆ เข้าหน้าหนาวแล้วดอกไม้ในตำหนักขององค์หญิงเลี่ยงหลิงยังคงชูช่องดงามไม่ได้ร่วงโรยไปตามฤดูกาล ดอกไม้ในอุทยานของฮองเฮาแห้งเหี่ยวตายคาต้นไปหลายวันแล้ว
โอวหยางเจิ้งหัวยกยิ้ม เขารับคำชมของนางกำนัลในเอาไว้ในใจ เป็นเขาเองที่ให้พลังปราณให้ผื
