บทที่20
เมื่อคนกลุ่มใหญ่เคลื่อนย้ายหายไปจากตำหนักองค์หญิงเลี่ยงหลิง เจิ้งเจียรีบวิ่งเข้ามาเพื่อที่จะประคองเจ้านายของตนให้ลุกขึ้นแต่ก็ถูกมือหนาปัดออก
องครักษ์หนุ่มเป็นผู้เอื้อมมือมาประคองร่างบางให้ลุกขึ้นแทน
"องครักษ์ไป๋ท่านจะแตะเนื้อต้องตัวองค์หญิงเช่นนี้ไม่ได้" เจิ้งเจียถูกแรงปัดนั้นกระเด็นไปจนไกล นางตกใจไม่น้อยที่ถูกองครักษ์ไป๋ทำเช่นนี้ แต่ที่ตกใจยิ่งกว่าคือฝ่ามือหยาบกร้านนั้นกำลังแตะเนื้อต้องตัวองค์หญิง
"ข้าหรือเจ้าที่ไม่คู่ควร" โอวหยางเจิ้งหัวหันไปถามเสียงเหี้ยม ฝ่ามือยังคงประคองร่างบางขึ้นนั่งบนเตียง ใจอยากอุ้มนางขึ้นด้วยซ้ำ แต่ในตอนนี้เขาและนางไม่ได้อยู่กันเพียงลำพัง
"ท่านเป็นบุรุษลืมไปแล้วหรือ"
"ข้าจะเป็นบุรุษหรือสตรีก็ไม่สำคัญ สำคัญว่าใครเป็นผู้ที่ปกป้ององค์หญิง ในตอนที่ฮ่องเต้ถามความจริงจากเจ้า เหตุใดเจ้าไม่ยืนยันความบริสุทธิให้องค์หญิง พระองค์เป็นเจ้านายของเจ้าแท้ ๆเพีย
