บทที่13
ไป๋เหอลูบน้ำชาที่รดเปียกเครายาวออก สายตาฝ้าฟางเพ่งมองเบื้องหน้า
ไอ้เด็กคนนี้มันคิดอะไรอยู่ในหัวกันแน่ สารอาหารเอาไปสร้างกล้ามเนื้อหมดจนไม่เหลือไปเลี้ยงสมองหรืออย่างไรกัน รู้ทั้งรู้ว่าความหวังที่จะได้ครองคู่กับองค์หญิงริบหรี่เพียงใดก็ยังจะดื้อรั้น ยอมกระทั่งตัดเครื่องเพศของบุรุษทิ้ง เดิมไป๋เหอคิดว่าความรักในวัยเด็กเมื่อจากกันไม่นานต่างฝ่ายต่างก็คงลืมเลือนกันไปเอง จนป่านนี้อี๋นั่วก็ยังไม่ลืมสตรีนางนั้น
ไม่ได้ข้าจะให้พลังปราณปฐพีไร้ผู้สืบทอดไม่ได้ เมื่อคิดถึงตรงนี้ชายชราถอนลมหายใจออกมาหนักหน่วง เขารับอี๋นั่วเป็นลูกศิษย์ในคราแรกเพราะเห็นหน่วยก้านดี และติดใจสงสัยบางอย่าง จึงรับมาไว้ข้างกาย ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขายิ่งมั่นใจว่าอี๋นั่วคือทายาทของตระกูลโอวหยาง แต่แสร้งปิดตาลงหนึ่งข้าง เพราะดูเหมือนอี๋นั่วไม่ไว้ใจเขา ก็แน่ล่ะ ในเมื่ออี๋นั่วรู้ว่าเขาคือใครก็ต้องรู้ว่าเขาเป็นบิดาของผู้ใด เคยค
