บทที่14
พิธีคัดเลือกจอหงวนเป็นสิ่งที่คนทั้งเมืองหลวงกำลังให้ความสำคัญ แต่คนที่เป็นตัวเด่นของงานกลับไม่ได้สนใจมันมากนัก ใจของเขาพะว้าพะวังว่าตนนั้นจะได้เข้าไปอยู่สังกัดใดต่างหาก ในใจท่องเพียงประโยคเดียว องครักษ์ฝ่ายใน
เพราะยามนี้เขารู้ตัวแล้วว่าได้รับชัยชนะเป็นจอหงวนอันดับหนึ่งแล้วแน่นอน ต้องขอบคุณอาจารย์ที่เคี่ยวเข็ญเขามา
ไม่นึกเลยว่าการจากกันตั้งแต่ตอนที่เขายังไม่ได้สวมควานนั้นจะทำให้เราต้องจากกันนานเกือบจะสามปีเช่นนี้ ยามนี้นางคงโตเป็นสตรีงดงามแล้วเป็นแน่ โอวหยางเจิ้งหัวมองผ้าเช็ดหน้าในมือที่แม้จะดูมอมแมมไปบ้างแต่ลวดลายที่ปักก็สวยงามนัก
หากไม่ได้ผ้าผืนนี้ก็ไม่รู้ว่าเขาจะใช้ชีวิตที่ผ่านมาอย่างไร หากไม่ได้ขอบคุณในน้ำใจของนางเขาจะต้องรู้สึกผิดไปตลอดเป็นแน่
“จอหงวนไป๋” เสียงที่มีอำนาจของฝ่าบาทเอ่ยทักเจ้าของผลงานที่ยอดเยี่ยมจากการประลองคัดเลือกจอหงวนฝ่ายบู้ในปีนี้
“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท” ไป๋
