ทาสรัก หัวใจทมิฬ

บทที่๒/๒

อัคคีนึกถึงค่ำคืนหนึ่งกลางกรุงลอนดอน ในผับชื่อดังย่านใจกลางเมือง กลางฟลอร์ที่ไฟสาดส่องวับแวมแต่หาความสว่างไสวไม่ได้ นักเที่ยว นักท่องราตรีกำลังเต้นรำกันสุดฤทธิ์สุดเดชไปตามจังหวะดนตรีที่เมามัน อัคคีและเพื่อนนั่งดื่มเหล้าที่เคาน์เตอร์บาร์โดยมองพวกที่เต้นรำเพลิดเพลิน จนมีร่างหนึ่งเซเข้าหาและล้มลงบนตักเขา เสียงขอโทษเป็นภาษาอังกฤษดังอ้อแอ้ออกมาจากปากสาวหน้าตาบ่งชัดพวกเชื้อสายอาหรับ จมูกโด่งชัดเจนดวงตากลมโต ก่อนเดินโซเซไปยักย้ายส่ายสะโพกอยู่กลางฟลอร์ตามเสียงเชียร์ที่ดังขึ้นจากพวกเพื่อนๆ และหนักข้อขึ้นถึงขนาดเจ้าหล่อนปีนขึ้นมายืนบนเคาน์เตอร์บาร์ตรงหน้าอัคคี เต้นท่ายั่วยวนเรียกเสียงเป่าปากเฟี้ยวฟ้าวจากชายหนุ่มนักเที่ยวทั้งแก่และหนุ่ม

สวยดี แต่ขี้เมา อัคคีช้อนสายตาขึ้นมองอย่างสมเพช ลูกเต้าเหล่าใครหนอปล่อยให้มาเล่าเรียนเสียไกลตา แล้วมาทำตัวน่าเกลียดเช่นนี้...

บัดนี้เขารู้แล้ว ธิดาเจ้าผู้ครองรัฐคนก่อน พระขนิษฐาและพระคู่หมั้นเจ้าครองรัฐองค์ปัจจุบันนี่เอง

แต่ใช่ว่าอัคคีจะพบเจอชีคคาบิชาเราะห์แค่ครั้งเดียว ทว่าเจอบ่อยครั้งทั้งในสถานรื่นเริงยามราตรีและที่จำได้ติดตา ในสระว่ายน้ำกลางโรงแรมใหญ่ เธอมากับกลุ่มเพื่อนทั้งชายและหญิง ทั้งฝรั่งหัวแดงและคนเอเชีย ทั้งหมดมาในชุดว่ายน้ำแบบทันสมัย แต่บิชาเราะห์ดูจะโดดเด่นเป็นที่สุด ชุดว่ายน้ำสองชิ้นนั้นเน้นให้เรือนร่างสูงดูระเหิดระหงยิ่งขึ้น ทรวดทรงองค์เอวไม่มีที่ติ หน้าท้องแบนราบและสะดือที่บุ๋มลงไป ทั้งผิวสีขาวอมชมพูที่เนียนละเอียดเหมือนผิวไข่มุก เส้นผมสีน้ำตาลปนทองเป็นประกายยามสะท้อนประกายแดด สวยงามดังเทพธิดามาจุติ ทว่าในเวลานั้นอัคคียังแคลงใจ ใยชนชาติอาหรับแต่งตัวเปิดเผยได้หรือ? แล้วดื่มสุราได้หรือ? หรือเธอจะเป็นพวกนอกรีต?...มาบัดนี้เขากระจ่างแล้ว นี่คือเจ้าหญิงนอกคอกตัวจริง!

“ผู้พันจะมาเริ่มงานกับผมได้เมื่อไหร่” รับสั่งถามสุรเสียงนุ่มนวลเป็นปกตินิสัย

“ผมคงต้องกลับไปจัดการอะไรๆ ที่เมืองไทยให้แล้วเสร็จแล้วจะรีบมาครับ”

“โอเค ผมจะรอ” ทรงยืนขึ้นแล้วส่งมือให้อัคคี เมื่อชายหนุ่มยื่นมาสัมผัสทรงกำแล้วเขย่าแรงๆ ดุจการรับคำสัญญาจากนายทหารหนุ่ม นายทหารที่ทรงรับรู้ผลการทำงานที่มีประสิทธิภาพ ทรงหวังให้เป็นผู้ฝึกกองกำลังพิเศษเพื่อกำจัดกองโจรแบ่งแยกดินแดนทางตอนเหนือที่เหิมเกริม เข้ารุกรานและรบกวนประชาชนของพระองค์อยู่เนืองนิจ

“เอ่อ..ชีคครับ..” คำที่อัคคีจะร้องขอพบหน้าธารีน้องสาวหยุดลงอีกครั้ง เมื่อเด็กหญิงอายุไม่เกินสองขวบอ้วนกลมผมดำหยักศกวิ่งเตาะแตะเข้ามาในห้อง โดยมีพี่เลี้ยงสาวในชุดยาวคลุมหน้าคลุมตาที่เรียกตามหลัง หยุดนิ่งไม่กล้าเข้ามาในห้องเมื่อเห็นว่าผู้ครองรัฐกำลังมีแขก

“ท่านหญิงอัลมาอ์..”

“ป๊ะๆ” เด็กน้อยเจ้าของชื่ออัลมาอ์กอดขาชีคที่กำลังก้มลงอุ้มขึ้นมา เด็กน้อยยิ้มกว้างจนแก้มยุ้ยบุ๋ม ตาสีดำหยี ทว่าเมื่ออัคคีเห็นใบหน้านั้นชัดเจนกลับอึ้งเล็กน้อย ใบหน้าหนูน้อยนั้นไม่แตกต่างจากใบหน้าของธารีตอนเด็กๆ

“นี่ มาลีกีนำเสด็จท่านหญิงมาทำไมตำหนักนี้” เสียงหนึ่งแหวดังมาจากด้านนอกห้อง พร้อมร่างท้วมของหญิงในชุดดำยาวคลุมทั้งตัวเหลือไว้แต่ช่องลูกตา ตวัดมองเจ้าของนามมาลีกี ที่นั่งก้มหน้างุดใกล้ช่องประตู

“นม ฉันให้อัลมาอ์มานอนที่นี่ตั้งแต่เมื่อคืน นี่มาลีกีมารับกลับนะ อย่าดุนักเลย” ชีคหนุ่มเดินเข้าใกล้หญิงที่รับสั่งเรียกว่า ‘นม’ โดยอุ้มเด็กหญิงนั้นไปด้วย

อัคคียังมองตามเด็กน้อยตาไม่กะพริบ

“จะทำให้ระเบียบหละหลวม แม่พวกสาวๆ คงชอบใจได้มาเสนอหน้าที่วังหน้านี่” คนพูดซึ่งไม่สามารถเห็นใบหน้าจึงไม่รู้วัย หากเสียงนั้นบ่งบอก ไม่กังวานใสเหมือนสาวรุ่น นางหันไปค้อนพี่เลี้ยงท่านหญิงน้อยที่นั่งก้มหน้างุดอีกครั้ง

“โธ่นมก็ อัลมาอ์นะเหงาเพราะไม่มีแม่คอยดูแล ฉันจะให้ความอบอุ่นฐานะพ่อบ้างจะเป็นไรไป ทั้งอัลมาอ์ก็ยังเด็กนักจะกีดกันอะไรหนักหนา”

“ท่านหญิงนะเด็กเล็กอยู่ แต่แม่พวกพี่เลี้ยงนี่สิ นมเห็นแอบส่งสายตาให้พวกมหาดเล็กหนุ่มๆ ฮึ มันน่าควักลูกตาออกมาโยนเล่น”

คนจะถูกควักลูกตายิ่งก้มหน้างุดลงไปอีก แต่แอบเบ้ปากในความระเบียบจัดของพระนม

ท่านหญิงน้อยยังยิ้มรื่นไม่รับฟังข้อถกเถียงของผู้ใหญ่ ทั้งบางครั้งยังหันมายิ้มหวานส่งสายตาปิ๊งๆ ให้คนแปลกหน้าเช่นอัคคีและพันโทอิสบานเสียอีก อัคคียิ่งมองยิ่งคุ้นตานัก

เมื่อชีคกาเบรียนเห็นอาการจับจ้องอย่างสนใจของอัคคี ชีคหนุ่มจึงรับสั่งขึ้น “ลูกสาวผมแม่เป็นคนไทย แต่เสียดายอายุสั้น เธอเสียชีวิตตอนอัลมาอ์ยังไม่ถึงขวบ นี่ก็เกือบปีแล้ว” พร้อมส่งพระธิดาให้พระนมรับไป

นางไมนาร่าแม่นมของชีคหนุ่มพาร่างท้วมซึ่งมีท่านหญิงน้อยในอ้อมแขน และกำลังหันมาโบกมือลาพระบิดาและรวมถึงอัคคีกับอิสบานด้วย กลับออกไป โดยนางกำนัลพี่เลี้ยงรีบตามไปในทันที

อัคคีแทบซวนเซ เมื่อคิดถึงใบหน้าคุ้นตาของเด็กน้อย ใบหน้าของธารีน้องสาว และคำว่าแม่เป็นชาวไทย สนมชาวไทย! ปากหยักได้รูปสั่นเกินกว่าจะเอ่ยถาม แต่ทรงขยายความเสียเองดุจเข้ามานั่งในหัวใจเขา

“อัลมาอ์ แปลว่าน้ำ แม่ของแกมีชื่อแปลว่าน้ำเหมือนกันถ้าผมจำไม่ผิด” รับสั่งต่อเมื่อดำเนินกลับมาประทับลงที่เดิม

อัคคีรู้สึกเหมือนมีอะไรมาบีบหัวใจที่กำลังเต้นช้าลงของเขากับพระดำรัส และเริ่มหูอื้อตาลาย กับคำพูดที่เขาไม่อยากได้ยิน

“แม่แกชื่อ ธารี”

ชัดแจ้งลูกสาวธารี หลานสาวกำพร้าของเขา อัลมาอ์