7
1607 คำ
“แกเคยมียางลบสวยๆ เหรอนางพลับพลึง ใช้น้ำลายลบเอาก็แล้วกัน ขนาดกล่องดินสอสวยๆ ยังไม่เคยมีเลย จริงไหมพวกเรา” ทิดหาพวก หลายคนเข้าข้าง หลายคนไม่กล้าเข้าไปยุ่งเพราะทิดเป็นขาใหญ่ ชอบแกล้งคนอื่น พลับพลึงร้องไห้สะอึกสะอื้น เปิดเทอมทุกครั้งเธอจะเห็นเพื่อนๆ มีดินสอสวยๆ สมุดสวยๆ ยางลบสวยๆ กล่องดินสอดีๆ ในขณะที่เธอไม่มีอะไรเลย ใช้ดินสอทู่ๆ กับมีดเหลาดินสอหรือไม่ก็กบเหลาดินสอถูกๆ ในขณะที่คนอื่นมีกล่องดินสอที่สามารถเหลาดินสอกับกล่องก็ได้ บางคนมีเป็นแบบลายการ์ตูน มีสองชั้นเปิดออกแล้วเป็นกระจกส่องหน้าก็มี เธอได้แต่นั่งมองตาละห้อยเพราะอยากมีกับเขาบ้างแต่ไม่มีปัญญาซื้อ
“ทำอะไรกัน” ครูศรีสุภางค์เดินเข้ามาในห้อง ทุกคนรีบวิ่งไปนั่งที่ของตัวเอง รีบคัดลายมือต่อทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“อ้าว... พลับพลึงทำไมลงไปนั่งตรงนั้นล่ะ ร้องไห้ทำไม ใครแกล้งหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะครู ไม่มีใครแกล้ง พลับพลึงแค่ตกเก้าอี้” พลับพลึงไม่กล้าฟ้องครูเพราะกลัวโดนพวกของทิดรุมแกล้งเอาอีกในตอนเย็น
“ถ้าใครแกล้งให้บอกครูนะ” ครูศรีสุภางค์รีบบอกเด็กน้อยเพราะรู้ว่าโดนแกล้งบ่อยๆ
“ค่ะ” พลับพลึงรับคำเสียงเบา รีบปาดน้ำตาทิ้ง
“เร่งมือเข้า อย่ามัวแต่เล่นซน คัดให้สวยๆ ด้วยนะ” ครูศรีสุภางค์เดินตรวจตราไปทั่วห้อง เด็กๆ ทุกคนจึงเร่งคัดลายมือกันอย่างตั้งใจ
“หนูขอไปห้องน้ำนะคะคุณครู” พลับพลึงรู้สึกปวดปัสสาวะก็เลยขออนุญาตคุณครูไปห้องน้ำ
“ไปเถอะจ้ะ” พลับพลึงไหว้คุณครูก่อนจะรีบเดินไปยังห้องน้ำที่อยู่ด้านหลังห้องพักครู ห้องน้ำที่โรงเรียนไม่ค่อยสะอาด ตามฝาห้องน้ำมีร่องรอยถูกขีดเขียนด่าพ่อล้อแม่เต็มไปหมด บางทีก็มีรูปวาดที่เขียนล้อเลียนแบบน่าเกลียดๆ เต็มฝาผนัง
พลับพลึงรู้สึกว่าเหมือนโดนแอบมอง พอเงยหน้าขึ้นไปเหนือศีรษะจึงเห็นว่าพวกของทิดปีนขึ้นมาแอบมองเธอฉี่
“ว้าย! ไอ้บ้า” เธอด่าออกไปก่อนจะสาดน้ำไล่ พวกของทิดชอบปีนมาแอบมองเด็กผู้หญิงฉี่บ่อยๆ นิสัยเสียมากๆ เคยโดนครูตีแต่ก็ไม่หลาบจำ
“ถ้ากล้าฟ้องครู ตอนเย็นโดนแน่ๆ” ทิดเปิดกระโปรงพลับพลึงเมื่อเด็กหญิงออกมาจำห้องน้ำ ก่อนที่เสียงเข้มๆ ดุๆ ของครูชูชัยจะดังขึ้น
“ทำอะไรน่ะ” พวกของเด็กชายทิดสะดุ้งรีบถอยหนีทันที
“ไม่มีอะไรครับครู”
“ฉันเห็นว่าเธอเปิดกระโปรงพลับพลึง” ครูชูชัยทำเสียงดุก่อนจะเรียกเข้าไปหา “ครูจะทำโทษพวกเธอ”
“อย่าทำโทษพวกผมเลยนะครับครู”
“ไปวิ่งรอบสนามสิบรอบ”
“โธ่... ครู”
“เร็วๆ หรือจะโดนเฆี่ยนยี่สิบที”
“ไปแล้วครับๆ” ทิดรีบตะโกนบอก โมโหไม่หายที่โดนทำโทษ แต่ไม่กล้าหือกับครูชูชัยเพราะครูชูชัยตีเจ็บกว่าครูใหญ่และครูศรีสุภางค์ ทิดคิดในใจว่าแค้นนี้ต้องชำระ เย็นนี้จะแกล้งพลับพลึงกลับ
พลับพลึงกลับมาที่ห้อง ในขณะที่ครูศรีสุภางค์เริ่มเก็บสมุดที่นักเรียนคัดลายมือเพื่อตรวจให้คะแนน พลับพลึงรีบคัดบรรทัดสุดท้ายให้จบก่อนจะนำไปส่งให้ครูบนโต๊ะ
“เปิดหนังสือวิทยาศาสตร์หน้าแปดสิบเก้าแล้วตอบคำถามทั้งหมดสิบข้อเดี๋ยวส่งครูนะ” ครูศรีสุภางค์นั่งลงก่อนจะเริ่มตรวจสมุดคัดลายมือของนักเรียนแต่ละคน
“มีคนได้เต็มด้วยนะคะนักเรียน คัดลายมือสวยมากจริงๆ”
“ใครเหรอคะคุณครู” เด็กๆ ในห้องเอ่ยถามกันใหญ่
“พลับพลึงจ้ะ ครูให้สิบเต็มเลยนะ” เพื่อนๆ ในห้องต่างตบมือ ยกเว้นพวกของปภาที่แอบเบ้หน้าไม่ชอบใจที่เห็นพลับพลึงโดนคุณครูชมอีกแล้ว
“เกลียดขี้หน้ามันนัก เป็นแค่ลูกไอ้พันขี้เมา ดันคัดลายมือสวย แถมยังได้คะแนนเต็มตลอด” ปภาหันไปพูดกับเพื่อนอีกสองคนที่นั่งใกล้กัน
“จริงด้วย” พอหมดวิชาวิทยาศาสตร์ครูก็ปล่อยให้เด็กๆ ออกไปพรวนดินรดน้ำต้นไม้ เป็นวิชาเกษตรซึ่งให้เด็กๆ ปลูกดอกไม้รอบโรงเรียน
“เธอจะทำอะไรน่ะปภา” สร้อยทองเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าปภายังไม่ยอมออกไปรดน้ำพรวนดินต้นดอกไม้ที่แปลงเกษตรของโรงเรียน
“เกลียดมันนัก ได้สิบคะแนนเต็มใช่ไหม” ปภาฉีกสมุดของพลับพลึงหน้าที่ได้คะแนนเต็มแล้วเอามาขยำก่อนจะกระทืบจนจมพื้น
“เธอทำอะไรน่ะ นั่นมันสมุดนางพลับพลึงนะ” สิรินารถตกใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายฉีกสมุดของพลับพลึง
“พวกแกไม่พูด ฉันไม่พูด ใครจะรู้ เกลียดขี้หน้ามันนัก ไปเถอะ” ปภากระทืบจนสาแก่ใจก่อนจะเดินไปรดน้ำพรวนดินต้นดาวเรืองที่แปลงเกษตร พอพลับพลึงถือบัวรดน้ำเดินผ่านหน้าเธอก็แกล้งขัดขาอีกฝ่ายจนล้มไม่เป็นท่า
“โอ๊ย!” ร่างเล็กๆ ของพลับพลึงล้มลงไปกองกับพื้น บัวรดน้ำหกเลอะเทอะจนเนื้อตัวเปียกปอนไปหมด
“ตายแล้วพลับพลึง พวกเราไม่เห็นน่ะ แต่เธอก็เดินไม่ดูเองนะ ซุ่มซ่ามจริงเชียว” ปภาหัวเราะคิกคักอย่างสะใจ
“เธอแกล้งขัดขาเรา” พลับพลึงลุกขึ้นปัดเศษดินตามเนื้อตัว
“อย่ามาใส่ร้ายกันนะ” ปภาขึ้นเสียงเพราะถูกตามใจแต่เด็ก ทำผิดอะไรบิดามารดาก็เข้าข้าง จึงได้ใจคิดว่าตัวเองทำอะไรก็ไม่ผิด อยากจะแกล้งใครก็ได้เอาตามอำเภอใจ
“มีอะไรกัน” ครูศรีสุภางค์เอ่ยถาม เดินมาดูเมื่อเห็นว่าเด็กหญิงพลับพลึงตัวเลอะไปหมด
“พลับพลึงน่ะสิคะคุณครู เดินซุ่มซ่ามจนหกล้ม ไม่ดูตาม้าตาเรือเอาเสียเลย หนูขอไปรดน้ำต้นไม้ก่อนนะคะ” ปภาพูดแล้วแอบเบ้หน้าใส่
“เป็นยังไงบ้างพลับพลึง เดินระวังๆ หน่อยสิจ๊ะ” ครูศรีสุภางค์พูดอย่างห่วงใย พลับพลึงส่ายหน้าไปมาว่าไม่เป็นอะไร
“แปลงดอกไม้ของพลับพลึงดอกดาวเรืองงามที่สุดเลยนะ ครูจะให้คะแนนเต็มเพราะขยันรดน้ำพรวนดินใส่ใจดูแล ส่วนเทอมหน้าเราจะปลูกผักกินกัน ไว้เอากลับไปทำกับข้าวกินที่บ้านด้วย เทอมนี้ปลูกดอกไม้ไปก่อน โรงเรียนจะได้สดชื่นน่ามอง” ครูศรีสุภางค์เอ่ยชมเด็กน้อย
“ขอบคุณค่ะคุณครู” พลับพลึงยกมือไหว้ ดีใจที่จะได้คะแนนเต็มในวิชานี้ ปภาได้ยินเข้าก็นึกอิจฉา พอหลังเลิกเรียนเลยพาพวกมารุมกระทืบแปลงดอกไม้ของพลับพลึงจนย่อยยับ รุ่งเช้าพอพลับพลึงมาเห็นก็ถึงกับร้องไห้เสียใจ เพราะเธออุตส่าห์ดูแลรดน้ำพรวนดินเป็นอย่างดี แถมสมุดของตัวเองก็มีรอยฉีกขาด จึงรู้ว่ามีคนแกล้งเธอแน่ๆ
“ใครเป็นคนทำ” ครูศรีสุภางค์เอ่ยถามแต่ไม่มีใครกล้ายอมรับ
“คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะทำให้ครูหักคะแนนพลับพลึงหรือไง ยังไงครูก็จะให้คะแนนพลับพลึงเต็มเหมือนเดิม” ปภาได้ยินแบบนั้นก็หันไปมองพวกของเธอ คิดว่าครูลำเอียงแต่ไม่กล้าเถียงเพราะกลัวมีคนรู้ว่าเธอเป็นคนทำ
พลับพลึงสงสัยว่าพวกของปภาหรือไม่ก็พวกของทิดเป็นคนทำลายแปลงดอกไม้และสมุดของเธอแต่ไม่กล้าพูด เธอเลยพยายามหลบเลี่ยงไม่มีปัญหาด้วย กำลังใจในการไปโรงเรียนอีกอย่างหนึ่งก็คือครูใหญ่ ท่านมักจะให้ทำโจทย์คณิตคิดเลขเร็วในตอนเช้า เธอทำได้คะแนนเต็มและเสร็จก่อนเป็นคนแรกทุกครั้ง ครูใหญ่จะให้เงินตอบแทนข้อละ 1 บาท นั่นทำให้เธอมีเงินแอบหยอดกระปุกออมสินเล็กๆ เอาไว้ไม่ให้บิดารู้
อีกคนที่คอยช่วยเหลือเธออยู่ตลอดนั่นคือป้าลำไย ท่านแบ่งปันของกินมาให้บ้างตามมีตามเกิดเพราะท่านก็ลำบากหาเช้ากินค่ำ ถ้าเธอมีเวลาก็จะไปช่วยท่านทำงาน
ครูศรีสุภางค์นั้นสอนหลายวิชา วิชาที่เธอชอบมากก็วิชาเกี่ยวกับงานประดิษฐ์ วันนี้คุณครูให้ทำพรมเช็ดเท้า เธอได้เศษผ้าจากที่บ้านนำมาเย็บกับกระสอบป่าน
“ทำอะไรน่ะปภา” พลับพลึงตกใจเมื่อปภาดึงเศษผ้าที่เธอกำลังเย็บเอาไปหน้าตาเฉย
“ผ้าฉันไม่พอ ขอของเธอหน่อยสิ”
“ไม่ได้หรอก ของเราก็ไม่พอ”
“ยายพลับพลึงขี้เหนียว” ปภาหาเรื่องเมื่อเห็นว่าพลับพลึงเย็บได้สวยกว่า
“อย่านะ”
“ทำอะไรกัน” ครูศรีสุภางค์เดินเข้ามาในห้อง เอ่ยถามเสียงเข้ม ปภารีบกลับไปนั่งที่ของตัวเอง ก่อนจะตอบว่าไม่มีอะไร พลับพลึงเลยไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดกับพวกของปภาที่ชอบแกล้งเธอ
“พลับพลึงนี่เย็บสวยจริงๆ ทุกคนดูเป็นตัวอย่างเอาไว้นะ” พลับพลึงยิ้มเมื่อถูกชม หลังเลิกเรียนวันนั้นปภาและพวกจึงแกล้งให้พลับพลึงต้องทำความสะอาดห้องคนเดียว
“ทำไปคนเดียวเลย พวกชอบเอาหน้ากับครู” ปภาเหยียดปากใส่ก่อนจะออกไปวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ ที่ลานโล่งใต้ต้นหูกวาง พลับพลึงไม่อยากมีปัญหากับใครก็เลยจัดการทำเองคนเดียว
- ผู้เขียน
