ฉันเลือกที่จะเงียบและไม่ต่อปากต่อคำกับเขา เดินถือถาดไปวางลงโต๊ะข้างเตียงแล้วยื่นแก้วยาและแก้วน้ำให้ เขารับสิ่งที่ฉันยื่นให้ แต่ก็ไม่พูดใด ๆ ออกมานอกจากสายตาที่มองฉันนิ่งเรียบและเฉยชาเท่านั้น
"ผมอยากเช็ดตัว" คำพูดที่สั่งการด้วยความต้องการที่เขาไม่เคยออกปากเองตั้งแต่ที่ฉันดูแลมา แต่ว่าวันนี้ทำไมถึงได้ร้องขอ
"คะ?" ฉันย้อนถามอย่างสงสัย
"ไม่ได้ยินที่บอกหรือไง" คุณไอย้ำในสิ่งที่ต้องการ แต่ฉันนี่สิยังยืนงงมองหน้าเขาอย่างสงสัย เพราะน้อยครั้งมากตั้งแต่ที่ย้ายมาพักที่บ้านที่คุณไอจะยอมให้ฉันเช็ดตัว นอกจากป้าพวง
"ได้ยินค่ะ จะไปเตรียมน้ำเดี๋ยวนี้แหละค่ะ" แม้ว่าฉันจะสงสัยแต่ฉันก็ยอมทำตามสิ่งที่เขานั้นร้องขออย่างไม่อิดออดหรือย้อนถามอีก แม้มือจะเป็นแผลแต่ฉันก็คงไม่อาจจะปฏิเสธได้ เพราะมันคือสิ่งที่เขาต้องการ หากปฏิเสธออกไปแม้ฉันจะมีเหตุผลมากมายแต่คนอย่างเขาคงไม่อยากที่จะเข้าใจฉัน
ฉันเดินเข้าห้องน้ำไปเ
