((เบสอย่าเป็นอะไรนะ)) เสียงของเขาดังเข้ามาอีกครั้ง น้ำเสียงที่ฉันได้ยินเหมือนเขากำลังห่วงใย น้ำเสียงที่ดูร้อนใจผิดแปลกไปจากที่ผ่านมา ฉันอยากเห็นหน้าเขาจัง แต่ทำไมถึงมองไม่เห็นใครเลย....แล้วที่นี่มันคือที่ไหนกัน
“คุณไอ เบสอยู่นี่” ฉันฝืนตัวเองลุกยืน มือก็กุมบริเวณที่รู้สึกเจ็บ น้ำเสียงที่เริ่มแหบพร่าร้องเปล่งออกมาอย่างต้องการบ่งบอกถึงที่ที่ฉันอยู่ แต่ฉันไม่รู้ว่าที่นี่มันคือที่ไหน
((ต้องช่วยเธอนะครับ)) เสียงที่ดังเข้ามาในหูของฉัน เสียงที่ดังชัดเจนทุกคำ แต่ทำไมฉันถึงไม่สามารถเห็นใครเลยนอกจากได้ยินเสียงเท่านั้น
“คุณไอ ได้ยินเบสไหม เบสอยู่ตรงนี้ ฮือ ฮือ” ฉันเริ่มหวาดกลัวต่อสิ่งตรงหน้าที่ดูสวยงาม แต่ไร้ผู้คนเหมือนที่ฉันอยู่นี้มันโดดเดี่ยวอ้างว้างเหลือเกิน ตอนนี้ฉันกำลังเผชิญกับอะไรอยู่กันแน่
“คุณไอเบสกลัว ฮือ ช่วยเบสด้วย” ฉันก้าวขาวิ่งไปตามทางที่มีดอกไม้สีสวยรายล้อม แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้พิศวาส
