นายเดินวนและหมุนเก้าอี้ที่หญิงสาวนั้นนั่งให้หมุนออกมาด้านข้าง ก่อนที่เขาจะนั่งยอง ๆ ลงตรงหน้าของเธอ มือหนากุมมือบางนั้นไว้ในอุ้งมือใหญ่ โดยที่ดาวก็ไม่ได้ปฏิเสธการกระทำนั้น
"..............." ยังเงียบเหมือนเดิม
"ไม่ได้ตั้งใจ" นายยังคงพร่ำพูดต่อไปอย่างเพียรพยายาม แม้ดาวนั้นจะนั่งหลับตานิ่ง ไม่ยอมลืมตามองหนาเขา
"..............." ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากปากของหญิงสาว
"ให้อภัยกันได้ไหม?" ยังมีคำพูดอย่างต่อเนื่องออกจากปากผู้ชายตัวใหญ่ ที่นั่งตรงหน้าจากที่นั่งยอง ๆ แปรเปลี่ยนเป็นนั่งคุกเข่าลงพื้น ซบใบหน้าลงตักของหญิงสาวและกล่าวคำพูดที่สื่อถึงการรู้สึกผิดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
"..............."
"ดาว..." น้ำเสียงที่เอ่ยชื่อของหญิงคนรักนั้นแผ่วเบา น้ำเสียงของการอ้อนวอนและเรียกร้องการให้อภัย ใบหน้าที่บอบช้ำแอบแนบสนิทกับมือบางข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างเขาจับมือของเธอวางไว้บนหัว หากอยู่ในสถานการณ์ปก
