บทที่ 25 รักให้ตายฉันก็ไม่ยกเขาให้เธอหรอก
พินแพรพยายามไม่ปะทะคารมกับอีกฝ่าย เพราะรู้ว่าตัวเองกำลังเป็นฝ่ายเสียเปรียบเนื่องจากอารมณ์ที่แปรปรวน
“แพรไม่ได้มาหาเรื่องนะคะ แต่แพรมาเพื่อขอคุยด้วยเท่านั้น”
“คุณแพรไม่ต้องเสแสร้งก็ได้ค่ะ เพราะมันดึกมากแล้ว ไม่มีใครหรอกค่ะนอกจากเราสองคน”
“ขอแพรเข้าไปคุยข้างในได้ไหมคะ” เสียงของพินแพรกระด้างขึ้นเล็กน้อย และดันประตูเดินเข้าไปในห้องโดยไม่รอให้เจ้าของห้องอนุญาต
สิริญ่าปิดประตู “ทีนี้ก็บอกมาเลยค่ะว่ามีธุระอะไรกับฉัน”
พินแพรหันมาเผชิญหน้ากับหญิงสาว “คุณนิดคิดดีแล้วเหรอคะเรื่องแต่งงาน” ถามอย่างไม่อ้อมค้อม
“ในเมื่อผู้ใหญ่ต้องการให้เป็นแบบนี้ฉันก็ไม่รู้จะคิดให้มากไปทำไม”
“ฉันมั่นใจว่าคุณไม่ได้รักพี่ราม แล้วคุณจะแต่งงานกับเขาทำไม”
เธอคงรักเขามากสินะ ถึงได้กล้าขึ้นมาหาฉันถึงห้องนอนแบบนี้ รักไปเถอะ รักให้ตายฉันก็ไม่ยกเขาให้เธอหรอก คนหน้าซื่อใจคดอย่างเ
