และแน่นอนว่า หนึ่งในนักเรียนที่มักจะทำอาหารหรือขนมไม่ได้เลยก็คือ ปกรณ์ ตอนแรก เธอเองก็สงสัยว่าชายหนุ่มมีฐานะดีขนาดนี้จะลงเรียนงานครัวเรือนแบบนี้เพื่ออะไร แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปก็มั่นใจว่า เขาไม่ได้มาเพื่ออยากจะเรียนทำอาหาร แต่มาเพื่ออยากจีบเธอ
“ได้ไหมครับครูพริม” ปกรณ์ปาดเหงื่อเมื่อมาถึงขั้นตอนการจับจีบขนม ทว่ายิ่งเขาพยายามทำเท่าไหร่มันยิ่งห่างไกลกับคำว่าจับจีบสวย
“เดี๋ยวพริมช่วยค่ะ”
พริมพิกาเข้าไปช่วยเหลือปกรณ์เหมือนทุกครั้งที่เคยทำ แต่ครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อนๆ เมื่อเธอรู้สึกได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องอยู่
“ไหวไหมครับคุณปกรณ์ ถ้าไม่ไหว ผมว่าคุณกลับไปบริหารงานสื่อน่าจะดีกว่านะครับ คนเราไม่ได้เกิดมาเพื่อจะทำอะไรได้ทุกอย่าง คุณอาจไม่เหมาะกับสิ่งนี้” ภาวัตได้ทีพูดเย้ยหยันปกรณ์ ในขณะที่ตนเองสามารถจับจีบขนมได้ใกล้เคียงแบบที่พพริมพิกาสอนที่สุด
“ไม่ต้องห่วงครับคุณภาวัต ของแบบนี้ มันพัฒ
