“หือ? ทำไมล่ะครับคุณริษา ผมนี่เป็นพี่ชายที่แสนดีไม่ต่างจากคุณภาวัตเลยนะ ดูสิถึงกับมาเฝ้าน้องสาวเรียนเลย”
ปกรณ์หันมาเล่นงานภาวัตต่อ และแน่นอนว่ามีหรือคนอย่างภาวัตจะยอมอยู่เฉยๆ
“เฝ้าน้องก็ส่วนหนึ่งครับ แต่ที่ผมอยากมาที่นี่ เพราะผมเองก็อยากจะมาเฝ้าอย่างอื่นด้วย”
คำตอบลุ่นๆ ตรงไปตรงมาทำเอาปกรณ์ยิ้มค้าง ภาวัตจึงลุยต่อหลังจากฮุกหมัดแรกไปแล้ว
“ผมเองอยากเรียนทำอาหารเหมือนกัน จริงๆ แรงบันดาลใจก็มาจากคุณปกรณ์นี่แหละครับ ผู้บริหารระดับสูงอย่างคุณยังหัดงานบ้านงานเรือน แล้วประธานบริษัทอย่างผมจะยอมแพ้ได้ไงกัน” ประโยคสุดท้ายจงใจพูดเน้นเพื่อให้คู่แข่งรู้ว่าเรื่องที่เขาไม่ยอมแพ้ หมายถึงเรื่องอะไรกันแน่
“แพรวากลับมาแล้วค่า”
ไม่ทันที่สองหนุ่มจะได้โต้เถียงกันต่อ เสียงใสๆ ของเด็กหญิงก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างอวบป้อมเดินเข้ามาที่ห้องเรียนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“อุ๊ย วันนี้คุณลุงสุดหล่อมาเรียนด้วยเหรอคะ น้องแพร
