ชายหนุ่มสีหน้าเรียบเฉย มองนิ่งๆ ในท่าทีตกใจของหญิงสาว ไม่ได้แสดงท่าทีคุกคามใดออกมา เขาสมัครเรียนคอร์สนี้ก็เพื่อจะได้ใกล้ชิดพริมพิกา ไม่งั้นอีกฝ่ายคงไม่ยอมให้เข้าถึงตัวได้ง่ายๆ แน่ ดังนั้นจึงต้องค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป อย่าทำให้เธอตื่นกลัวแล้วระวังตัวมากขึ้นกว่านี้
“คุณมีอะไรอยากถามเพิ่มเกี่ยวกับสูตรที่พริมสอนไปงั้นเหรอคะ” พริมพิกาเดินถอยหลังอย่างอัตโนมัติ ก่อนจะรีบเอ่ยถามธุระของชายหนุ่มทันที
“เรื่องเรียน ผมไม่มีอะไรที่ไม่เข้าใจ แต่เรื่องที่ผมไม่เข้าใจคือ คุณโกหกผมทำไม” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและใบหน้าเคร่งเครียดกว่าเดิม ต่างจากตอนแรกที่ยิ้มแย้มอยู่ในชั้นเรียนทำขนมจีบ
“โกหกคุณเรื่องอะไรคะ?” ถามออกไปด้วยใจที่เต้นระส่ำ แม้จะพยายามทำเป็นไม่สนใจด้วยการเก็บของ แต่ตอนนี้ พริมพิกาแทบไม่มีสมาธิทำอะไรทั้งสิ้น
“เรื่องที่แพรวาเป็นลูกของผมไง”
สิ้นเสียงของภาวัต หญิงสาวก็เผลอทำจานหล่นลงพื้นทันที
