จารวียังตั้งสติไม่ทัน เขาก็จู่โจมด้วยจูบอีกครั้ง จูบหวานที่ค่อยๆที่ความเร่าร้อนจนทุรนทุรายเหมือนจะขาดอากาศหายใจเสียให้ได้ เขาปล่อยมือเธอออกแล้วประคองใบหน้าเธอเพื่อจะได้จูบเธอถนัดมากยิ่งขึ้น เขาชอบจูบเธอ ริมฝีปากเธอหวานฉ่ำเหมือนเขากำลังกินผลไม้ที่สุกกำลังดี หญิงสาวนึกว่าตัวเองจะหมดสติเสียแล้ว เขาก็ถอนริมฝีปากให้เธอได้สูดอากาศหายใจเฮือกใหญ่
“คุณ...ปล่อยฉันได้แล้ว” เธอเขินอายไม่กล้าสบตาเขา
“ปล่อยไม่ได้แล้ว” เขากอดรัดเธอแน่นขึ้น
“คุณเคน”
“ผมรักคุณแล้วนะจารวี คุณทำให้ผมรักคุณเข้าแล้วจริงๆ”
หญิงสาวพูดอะไรไม่ออก แต่เสียงของเขาดังสะท้อนในอกซ้ำไปซ้ำมา
“พรุ่งนี้ไปบ้านผมนะ ไปเจอพ่อกับแม่ผมกัน”
“อะ...อะไรนะคะ”
“ผมแค่อยากให้คุณมั่นใจ ว่าผมจริงจังกับคุณ” เขางับปลายจมูกของเธอเล่นเบาๆ
จารวีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอชอบเขา ชอบเขามากจริงๆ ทำธุรกิจก็ต้องเสี่ยง เรื่องหัวใจก็คงต้องเสี่ยงดูเหมือนกัน
