“ทำไมรีบกลับจังเลยล่ะลูก”
“พอดีพรุ่งนี้ไลลาต้องไปโรงเรียนน่ะครับ เธอมีไปทัศนะศึกษากับทางโรงเรียนคงต้องเตรียมของอีกเลยกลับเร็วหน่อย”
“ค่ะคุณป้า เอาไว้ถ้าว่างไลลาจะให้พี่จาคอปพามาที่นี่อีกนะคะ หรือถ้าคุณป้าคิดถึงก็ไปหาไลลาได้นี่คะ”
“เฮ้อ ก็ได้จ๊ะ ดูแลตัวเองดีๆนะลูก...จาคอปเหมือนกัน ดูแลน้องดีๆนะ”
“ครับคุณแม่”
ทั้งสองเอ่ยลาเสร็จก็เดินออกมา โดยมีคุณโอภาสที่แทบไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยืนสังเกตความเปลี่ยนแปลงไปของบุตรชาย จาคอปดูมีความสุขเสียจนมันดูออกได้อย่างง่ายดาย ยิ่งอยู่ใกล้ๆไลลาบุตรชายยิ่งดูเปล่งประกายและยิ้มแทบไม่หุบ และอีกอย่างที่ชัดเจนคือจาคอปเปลี่ยนไปตั้งแต่ไปดูแลไลลาซึ่งเขาไม่อยากจะคิดแบบนี้เลยแต่ก็อดไม่ได้อยู่ดี
“ไม่ไปไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้ค่ะ เป็นวิชาบังคับต้องไป”
ขณะที่นั่งเก็บเสื้อผ้าและของใช้ที่จำเป็นอยู่ จาคอปที่ตามเข้ามาบอกจะช่วยนั้นเอาแต่ขอร้องให้เธอไม่ไป ซึ่งก่อนหน้านี้ก็คุยกั
