“อื้อออออ”
“..............”
“พี่จาคอป...เราอยู่บ้านเหรอคะ”
“อืม บ้าน”
ไลลาตื่นขึ้นมาในช่วงบ่าย เห็นจาคอปนอนมองอยู่เลยถามขึ้นพร้อมกับหยีตาขึ้นมองรอบๆห้อง พบว่าเป็นห้องของจาคอปนั่นเองที่เธอนอนอยู่
“ยังเรียกพี่อยู่อีกเหรอ”
“................”
“หืม?”
“โธ่ แล้วจะให้เรียกว่ายังไงล่ะคะ ผัวๆๆๆๆๆๆ อย่างนี้เหรอคะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ก็ดีนะ คนอื่นจะได้รู้ว่าพี่เป็นผัวไม่ใช่พี่ชาย”
“คนบ้า!”
การสนทนาจบลงเพียงแค่นั้นเพราะไลลามุดลงไปอยู่ใต้ผ้าห่มอย่างเขินอายกับสรรพนามที่เขาต้องการให้เธอเรียก ส่วนจาคอปได้แกล้งนิดหน่อยพอกระชุมกระชวยก็ตัดสินใจลุกจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำไป ไม่นานเขาก็เดินออกมาด้วยร่างกายเปียกชุ่มไปด้วยหยดน้ำ ทำเอาไลลาที่นอนมองอยู่ถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่
ทำไม...เซ็กซี่อย่างนี้เนี่ย! อ๊าย เขิน! คนบ้า ผ้าเช็ดตัวหายรึไงกัน
“ไม่สบายเหรอ?”
“เอ๋ ปละ...เปล่านี่คะ”
“เห็นหน้าแดง...”
อ๊าย ไอ้พี่บ
