Chapter 13
อดีตที่ยากจะหวนคืน (1)
สุดเส้นขอบฟ้าบนผาสูง แสงสีส้มเย็นตาเริ่มโผล่พ้นขอบฟ้าออกมาทักทาย เสียงรัวชัตเตอร์ดังไม่หยุดอยู่รอบกาย ต่างฝ่ายต่างแย่งกันถ่ายรูปเพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำว่าครั้งหนึ่งได้เคยขึ้นมานอนดูดาวเคล้าสายลมหนาว…ภูกระดึงที่หนุ่มสาวหลายๆ คนใฝ่ฝันว่าอยากมาเยือนสักครั้งหนึ่งในชีวิตก็ยังดี
คงมีเพียงสองหนุ่มสาวที่ยังคงนั่งนิ่งทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม สายตาที่ทอดมองไปยังเส้นขอบฟ้า จับจ้องแสงที่สาดส่องตามเวลาที่เคลื่อนผ่านในแต่ละวินาที ดื่มด่ำอย่างใจเย็นอ้อยอิ่ง คล้ายต้องการซึมซับบรรยากาศแบบนี้เอาไว้ให้ฝังลึกอยู่ในความทรงจำ...แม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าใดความทรงจำเหล่านี้ก็ยังคงอยู่คู่ใจ
วาดจันทร์จิบกาแฟร้อนๆ หอมกรุ่นเคล้าสายลมหนาว เหลือบมองเสี้ยวหน้าคมคร้ามแล้วคลี่ยิ้มออกมา...แสงตะวันที่สาดส่องทำให้หล่อนนึกถึงสิ่งที่เคยอยากรู้ขึ้นมาทันที
"ทำไมพี่แทนถึงชื่อตะวันวาดคะ มันต้องมี
