Chapter 12 แค่ห่วงอยู่ห่างๆ (2)
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในช่วงเช้ามืด ตะวันวาดตื่นขึ้นมาในเวลาเดิมๆ ด้วยความเคยชิน เขานอนหลับตาอยู่เฉยๆ เพื่อปรับสมองที่กำลังมึนงงให้คลายจากความง่วงงุน...จนเมื่อเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นมาอีกครั้ง ชายหนุ่มจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา
ไม่รู้เป็นอะไรเขาจึงมองไปยังโต๊ะหัวเตียงเมื่อลืมตาตื่น สิ่งแรกที่มองหาคือโทรศัพท์ที่วางไว้ก่อนเข้านอน...แผงคิวเข้มขมวดเข้าหากันคล้ายขบคิด เขาจำได้ว่าวางไว้ด้านในถัดไปเป็นนาฬิกาข้อมือ หากแต่ว่าเวลานี้มันย้ายตำแหน่งไปอยู่ด้านนอก...ใครมาหยิบโทรศัพท์เขาหรือเขาจำผิด คิดพลางผลุนผลันลุกนั่งอย่างกระวนกระวายใจ
เขาเพิ่งสังเกตว่าปานจันทร์ไม่ได้นอนอยู่ข้างๆ หล่อนไปไหนนั้นเขาไม่ใส่ใจเท่ากับรีบคว้าโทรศัพท์มาปลดล็อคหน้าจอ เปิดไลน์เพื่อดูให้แน่ใจว่าเขาลบมันทิ้งไปไม่เหลือร่องรอยให้จับได้...ความลับระหว่างเขากับวาดจันทร์
ชายหนุ่มเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจแล้ว
