Chapter 12
แค่ห่วงอยู่ห่างๆ (1)
ภูกระดึง...
"อุ๊ย!"
เสียงร้องที่ดังอยู่ด้านหลังทำให้ตะวันวาดหยุดเดิน เขาหันไปมองก็เห็นร่างเล็กนั่งกองไม่เป็นท่าอยู่กับพื้นหญ้า สองมือของหล่อนกุมอยู่ที่เท้าพลางทำหน้าเบ้ อาการของเธอนั้นเขารู้ได้ทันทีว่าเดินไม่ระวังจนเท้าพลิกแน่นอน
"เดินเท้าพลิกล่ะสิอาการแบบนี้"
"ใช่ค่ะ มันปวดจี๊ดขึ้นมาเลย"
เขาย่อกายลงนั่ง ก่อนปัดมือเล็กออกไปจากเท้าข้างขวา หญิงสาวนั่งเกร็งหน้าเปลี่ยนสียามจับจ้องเขาช่วยถอดรองเท้าผ้าใบออกไปจากเท้าของตน
"เจ็บตรงไหน ขอพี่ดูหน่อย"
"หะ หายแล้วค่ะ"
หญิงสาวชักเท้ากลับ ท่าทียึกยักของเธอทั้งที่เจ็บจนเดินไม่ได้ทำให้เขาตวัดมองด้วยสายตาเป็นเชิงดุ ถุงเท้าถูกถอดออกไปจนเป็นม้วนกลม เขาทิ้งมันลงพื้นราวกับว่าจะไม่ใส่ต่อ ร่องรอยช้ำบนหลังเท้าขาวเนียนนั้นเริ่มปรากฎชัดเจน
"แล้วจะเดินได้มั้ยล่ะทีนี้ บอกแล้วให้ระวัง"
"พี่แทนล่วงหน้าไปก่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวใบ
