Chapter 3 แค่ห่วงไม่ได้หวง (2)
1014 คำ
Chapter 3 แค่ห่วงไม่ได้หวง (2)
เสียงร้องไห้จ้าปลุกให้วาดจันทร์ตื่นขึ้นมากลางดึก...ที่จริงหล่อนนอนหลับๆ ตื่นๆ มาตลอดเพราะเป็นห่วงหลาน จนเมื่อจะเคลิ้มหลับเสียงร้องก็ดังขึ้นมาจนไม่อาจข่มตาหลับลงได้อีกต่อไป
‘เป็นอะไรร้อง’ หล่อนคว้าเสื้อคลุมมาสวมแล้วเดินออกไปดู
หลังจากเคาะประตูห้องของพี่เขยแล้วไม่มีสัญญาณตอบรับ วาดจันทร์จึงถือวิสาสะลองบิดลูกบิดประตู...มันเปิดได้เพราะไม่ได้ล็อค หล่อนพาร่างเข้าไปในห้องแล้วตรงไปยังสองแฝดที่กำลังแข่งกันแผดเสียงร้องไห้ระงม
หญิงสาวรีบชงนมแล้วนำไปใส่ปากทีละคนจนเสียงร้องเงียบลง ได้ยินเพียงเสียงดูดนมแล้วเสียงกลืนลงคออึกใหญ่จนแทบไม่หายใจ...หลังจากเปลี่ยนผ้าอ้อมให้หลานแล้วห่มผ้าจัดท่านอนให้สบาย จึงเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าตนอยู่ในห้องนี้เพียงลำพัง
'พี่แทนไปไหน’
บางทีเขาอาจอยู่ตรงนั้น คิดพลางเดินไปเปิดม่านเพื่อชะโงกดูที่ระเบียงหลังห้อง แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่าไม่มีใคร
เดินไปเปิดดูในห้องน้ำก็ไม่มี ยืนนึกอยู่สักพักจึงรีบผลุนผลันออกไปจากห้อง คงเหลืออยู่ที่เดียวที่เขาอาจจะอยู่ตรงนั้น มุมประจำยามค่ำกับน้ำสีอำพันย้อมใจ
ร่างที่นอนนิ่งอยู่บนโซฟาท่ามกลางแสงไฟสลัว สภาพของเขาเหมือนคนเมามายไม่ได้สติ...เหลือบมองไปยังน้ำสีอำพันที่เหลืออยู่ในขวด เขาคงดื่มเข้าไปมากจึงถึงกับฟุบลุกกลับขึ้นห้องไปไม่ไหว จนต้องฝากร่างไว้บนโซฟานอนตากแอร์ที่ถ้าหากหล่อนไม่ลงมาดูเขาคงนอนอยู่อย่างนี้ทั้งคืน
"พี่แทนๆ"
"....."
"พี่แทนคะ..."
"หืม..."
"ลุกไปนอนในห้องเถอะค่ะ มันดึกมากแล้ว"
หล่อนพยายามเขย่าเรียก...เขาตอบรับด้วยการปรือตามองแล้วขยับกายเล็กน้อยเมื่อถูกรบกวน
"พี่แทนลุกไหวมั้ยคะ"
"ใบบัว..."
"ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่พี่ใบบัว"
"ใบบัว...คุณกลับมาหาผมกับลูกแล้วใช่มั้ย คุณกลับมาแล้วจริงๆ"
"ไม่ใช่ค่ะพี่แทน ใบตองเอง พี่แทนเมาจนไม่รู้เรื่องรู้ตัวมั้ยคะ"
"อย่าทิ้งผมไป อย่าไปอีกเลยนะ...ผมรักคุณ ผมพร้อมที่จะให้อภัยคุณ เรามาลืมทุกอย่างในอดีตแล้วเริ่มต้นกันใหม่นะใบบัว"
เขาพร่ำเพ้อละเมอออกมาโดยไม่ฟังเสียงทัดทาน ท่อนแขนแกร่งตวัดร่างเล็กเข้าหาตัวแล้วกอดเอาไว้จนแน่น...หล่อนไม่ทันระวังตัวจึงตกอยู่ในอ้อมกอดของเขา ใบหน้าสวยซุกซบอยู่กับแผงอกแกร่ง ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเขาจับร่างตนให้พลิกลงไปข้างล่างแล้วร่างหนักก็โถมทับเอาไว้...ยามนี้หล่อนตกอยู่ท่ามกลางพันธนาการของอ้อมแขนแกร่งที่ไม่อาจหลีกหนีเขาไปไหนได้เลย
"ผมคิดถึงคุณ แล้วลูกก็ต้องการคุณนะใบบัว"
"หยะ อย่าค่ะ! ไม่ใช่นะพี่แทน"
หญิงสาวส่ายหน้าหนีสัมผัสสากระคายที่ซุกไซร้มาตามใบหน้าและซอกคอ...ดูเหมือนเขาจะหูอื้อตาลายจนไม่ฟังเสียงที่พยายามจะร้องบอกว่าตนไม่ใช่เมียของเขาอย่างที่เข้าใจ
"ดะ เดี๋ยว! อื๊อ"
วาดจันทร์ดิ้นขลุกขลักเมื่อเรียวปากอิ่มถูกบดขยี้ลงมาหน่วงหนัก หล่อนส่ายหน้าหนีการรุกรานเพราะรู้สึกหวาดกลัวกับสัมผัสแสนเร่าร้อนไม่คุ้นชิน สองมือเล็กพยายามดันแผงอกแกร่งให้ถอยห่าง เพราะปลายลิ้นสากชุ่มฉ่ำดุนดันสอดแทรกรุกเร้าเข้ามาในโพรงปาก เกี่ยวกระหวัดรัดรึงกับเรียวลิ้นเล็กที่พยายามขยับหนีการคุกคาม รสจูบร้อนเร่าเคล้ากลิ่นแอลกอฮอล์ทำให้ใจหล่อนต่อต้านผลักไส...เขากำลังเมาจนไร้ซึ่งสติสัมปชัญญะที่จะฉุกใจคิดได้ว่าคนใต้ร่างนั้นไม่ใช่เมียตัวเอง
หญิงสาวต่อต้านจนเหนื่อยหอบหมดแรง หล่อนคิดอย่างแปลกใจว่าเรี่ยวแรงคนเมานั้นทำไมมากมายมหาศาลถึงขนาดที่ตนไม่อาจสู้ได้...ส่วนลึกร้องบอกว่ายิ่งขัดขืนนั่นคือการยั่วยุให้เขาอยากเอาชนะ....เสียงที่เข่นรอดไรฟันทำให้หัวใจคนฟังเต้นระรัว
"รังเกียจผัวตัวเองมากใช่มั้ยคุณถึงสะดีดสะดิ้งไม่ยอมให้ถูกตัว หรือคุณติดใจรสรักผัวใหม่จนลืมผัวเก่าฮึ! ใบบัว"
ยิ่งหล่อนขัดขืน ยิ่งตอกย้ำเสียงลือเสียงเล่าอ้าง…เมียของเขามีชู้ คำๆ นั้นตามมาหลอกหลอนจนก่อให้เกิดความรู้สึกเคียดแค้นแทรกซึมเข้ามาในใจ
"ไม่ใช่! พี่แทนเข้าใจผิด...อื๊อ..."
หญิงสาวน้ำตาซึม เมื่อเขาบดขยี้ซ้ำลงบนกลีบปากนุ่มหนักหน่วงตามแรงอารมณ์ที่โหมกระพือ ฟันซี่คมขบเม้มดูดดึงจนแดงช้ำแสบร้อนไปทั่วเรียวปาก สัมผัสหยาบกระด้างนั้นไม่หยุดอยู่แค่รสจูบป่าเถื่อน มันมาพร้อมสองมือแกร่งที่กระชากสาบเสื้อชุดคลุมออกจากกัน ฝ่ามือร้อนตะปบลงบนเนินเนื้ออวบอิ่มแล้วบีบเคล้นตามแรงรักแรงหึงหวง ผสานโกรธและเกลียดที่ปะทุขึ้นมาจนตีกันยุ่งเหยิง สรุปแล้วมันยังหลงเหลือรักให้ปานจันทร์จริงหรือไม่ยากที่เขาจะตอบหัวใจตัวเอง
"ไม่นะ! ไม่"
หญิงสาวกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว เมื่อเขาพยายามใช้เข่าแยกสองขาเรียวออกจากกันแล้วขยับกายส่วนล่างแนบชิด ปกปิดเสียงร้องของหล่อนด้วยปลายลิ้นสากที่สอดรุกเร้าลองลิ้มชิมความหวานราวหิวกระหาย...นานเท่าไหร่กันที่สัมพันธ์ลึกซึ้งนั้นไม่เคยเกิดขึ้น เรื่องบนเตียงนั้นหายไปนับจากวันที่เขาสนใจแต่เรื่องงาน คิดแต่เรื่องสร้างครอบครัวให้มั่นคง
"ฮือๆ อย่านะพี่แทน อย่าทำอะไรแบบนี้!"
- ผู้เขียน
