ตอนที่9

1306 คำ

ณ คฤหาสน์ เฮเว่นในชุดคลุมอาบน้ำสีดำตัวยาว ที่ถูกใส่ไว้อย่างลวกๆ จนเผยให้เห็นแผงอกนูนแน่นอยู่รำไร ผมหยักศกสีนิลเปียกหมาดๆ ปกลงมาละกรอบหน้า ดูจะขับให้ใบหน้าคมทรงเสน่ห์ยั่วยวนน่าหลงใหลเข้าไปอีก ชายหนุ่มนั่งลงที่เก้าอี้นวมบุผ้ากำมะหยี่สีเลือดนก มือข้างหนึ่งถือแก้วทรงเตี้ยใส่บรั่นดีอายุร้อยปี อีกข้างเขี่ยปัดหน้าจอไอแพด เพื่อค้นหาข้อมูลบางอย่าง แต่ดูเหมือนสิ่งที่เขาต้องการรู้ จะไม่มีอยู่ในฐานข้อมูลใดบนโลก ชายหนุ่มวัย30จึงละความสนใจจากจอภาพ เพื่อดื่มด่ำกับความเงียบสงบของราตรีกาล ปล่อยความคิดไปกับเรื่องไร้สาระบ้างเป็นการผ่อนคลาย “ท่านเฮเว่นผู้นี้คอแข็งเป็นบ้า” ชายหนุ่มกล่าวยกยอตัวเอง ก่อนจะยกแก้วเครื่องดื่มจรดริมฝีปากหยักได้รูป แล้วซัดน้ำดองข้ามศตวรรษหมดแก้วในคำเดียว เป็นบรั่นดีที่รสชาติดีใช้ได้ เฮเว่นมองแก้วเหล้าที่ว่างเปล่า พลันนึกอยากมีความรู้สึกเมาดูสักครั้ง ก็นะ ใครบอกว่าความสมบูรณ์แบบคือที่สุด เฮเว่น เจ เอมอส เกิดมาในครอบครัวอัลฟ่าแท้ ที่ค่อนข้างเคร่งครัดเรื่องการสืบสายเลือด และเขาคือผลผลิตแห่งความพยายามจากรุ่นสู่รุ่น อัลฟ่าที่ได้รับการยกย่องว่าคืออัลฟ่าสูงสุด แต่ร่างกายที่สมบูรณ์แบบนี้ยังมีอะไรซ่อนอยู่อีกมากที่คนทั่วไปไม่รู้ หนึ่งในความสามารถพื้นฐาน คือร่างกายเขาสามารถกำจัดสารพิษได้เกือบทุกชนิด เหตุนี้เหล้าจึงไม่มีผลอะไรกับระบบประสาทของเขา แต่วันนี้ ทำไมมันร้อนรุ่มแปลกๆ แฮะ หรือเกิดจะรัทขึ้นมาอีก “เมาเร็วจังวะ กินไปไม่กี่แก้ว” ไอ้หนูบ่นเมื่อนิมบอกขอตัวขึ้นไปนอน “ไอ้เหี้ย ก็มันถูกชนมานี่ อยู่แดกเป็นเพื่อนได้ตั้งนานก็ดีถมไปแล้ว” ไอ้ชายแก้ตัวให้ “ไปๆ ไปนอน เดี๋ยวโซโล่กันเสร็จพวกกูเคลียร์เอง” ไอ้ชายว่าเสริมคู่ขา “เออ เสร็จแล้วกลับกันดีๆ ล่ะ หรือถ้ากลับไม่ไหวก็หาที่นอนเอานะโว้ย” นิมบอกลาไปเลยทีเดียว ก่อนจะเดินเซๆ ประคองตัวเองขึ้นบ้านนอน อะไรวะ กินไปไม่กี่แก้ว ทำไมมันปวดหัวปวดตัว รุมๆ เหมือนจะเป็นไข้เลย แถม…ปากแห้งๆ เหมือนอยากอะไร เมื่อเจ้าของบ้านขึ้นบ้านนอน ไอ้ชายก็ค่อยๆ ทยอยเก็บของที่ไม่ได้ใช้ไปล้างเก็บ พวกงานบ้านงานชอบมันเลย เรี่ยวแรงเหลือเฟือให้ทำทั้งวันยังได้ จึงเหลือแค่ไอ้หนูกับไอ้แมนนั่งดื่มกันสองคน Rrrrrrr “โทรศัพท์มึงเปล่า” ไอ้หนูบอกเรียกเพื่อน เมื่อไม่เห็นแววว่าไอ้แมนจะรับสายสักที อย่างกับว่าไม่ได้ยินอย่างนั้น ไอ้แมนถอนใจหนักๆ ก่อนจะยอมรับสาย “อืม…” “กินเหล้าอยู่บ้านไอ้นิม” มันบอกปลายสาย “ไอ้หนูบอกมันดิ๊” ไอ้แมนพูดพร้อมส่งโทรศัพท์ยื่นให้ “ออ ลำดวนเองหรอ” ไอ้หนูพูดเสียงเมากับผู้หญิงที่อยู่ปลายสาย “เออ อยู่บ้านไอ้นิมเนี่ย มาเยี่ยมมัน ถูกรถชน…” มันเงียบฟังอีกฝ่ายไปสักพัก ก่อนจะพูดต่อ “ไม่มีหร๊อก ผู้ยงผู้หญิง ไม่เชื่อมึงมาดูสิ เออ ๆ คุยกับผัวมึง” ไอ้หนูยื่นโทรศัพท์กลับมาให้ “อย่าให้รู้นะว่ามึงนอกใจกู” ลำดวนขู่กรรโชกมา แมนปั้นสีหน้าไม่ถูก เพราะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาทำอะไรลงไป ก็ตั้งแต่แมนได้กับชาย ความรู้สึกของเขาที่มีต่อผู้หญิงก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง แมนไม่สามารถกลับไปมีเซ็กส์กับลำดวนผู้เป็นเมียได้อีก แต่ก็ไม่กล้าบอกความจริง เพราะเขาก็ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อคนแล้วด้วย ซ้ำร้าย ทั้งครอบครัวชายและแมนก็สนิทสนมรู้จักมักจี่กันเป็นอย่างดี “กูจะมีใครล่ะ” แมนถามกลับแสร้งทำเป็นหัวเสีย “แล้วเมื่อไหร่มึงจะไปรักษา ไอ้อาการนกเขาไม่ขันของมึงเนี่ย กูเบื่อเต็มทนแล้วนะ” เสียงแหลมหวีดด่ามาตามสาย “มันใช้เงินมาก มึงจะให้กูเอาเงินมาจากไหน” แมนบอกแก้ตัว แต่ลำดวนก็เชื่อ เพราะไม่ว่าเธอจะปลุกยังไง มะเขือแมนก็อ่อนปวกเปียกอย่างกับถูกไฟรน “สักวันเถอะ กูทนไม่ไหวขึ้นมาจะไปหาเอาผัวฝรั่ง” “เออ ดูดีๆ ล่ะ” แมนบอกสนับสนุนอย่างห่วงใย ยังไงเขาก็อยากให้เธอได้ดี “นี่ไง กูว่ามึงต้องมีอะไร” เซ้นต์ผู้หญิงที่น่ากลัวของลำดวนทำให้แมนรีบหาเรื่องวางสายทันที ก่อนที่ปากคนเมาจะเผลอพูดอะไรไปแบบไม่รู้ตัว “เมียโทรมาหรอ” ชายที่ล้างหม้อเสร็จก็กลับเข้าวงมานั่งที่ตามเดิมถาม “อือ” แมนครางรับเสียงเบาพร้อมเหลือบตามองสังเกตอาการของอีกฝ่าย แต่ชายก็เฉยๆ แล้วเริ่มพูดคุยถึงเรื่องการคัดเลือกพนักงานรักษาความปลอดภัยคนใหม่ที่จะมาแทนนิม “อา…แมน มึงอย่าดิไอ้หนูมันนอนอยู่นะ” ชายปรามแมนที่เข้ามาเสียบเขาจากด้านหลัง ตอนที่เจ้าตัวกำลังล้างจานใบสุดท้ายอยู่ “มันหลับเป็นตาย อีกอย่าง เราอยู่ในครัว มันไม่ได้ยินหรอก” แมนบอกแล้วกอดร่างกำยำขนาดพอกันของอีกฝ่าย พลางขยับแทงตัวตนเข้าออกเพราะอัดอั้นมาตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้ว “อา…แมน เดี๋ยวสิ” ชายยังคงร้องห้าม ทั้งที่ร่างกายตอบรับอีกฝ่ายเต็มที่ “เมื่อไหร่เราจะได้อยู่ด้วยกันนะ อยากนอนกอดมึงว่ะ” แมนว่าเสียงพร่า ก่อนจะจับขาข้างหนึ่งของอีกฝ่าย ให้วางพาดที่ขอบอ่างเพื่อเปิดทางให้มังกรเขาเข้าออกถ้ำน้อยได้สะดวกยิ่งขึ้น “อาๆๆๆ” ชายร้องครางเสียงเบา พยายามเก็บอาการ แต่ความใหญ่โตของแมนที่อัดอยู่ช่องทางด้านหลัง ทำให้ร่างของชายเปะปะไปโดนจานที่วางอยู่หล่นแตก เพร้ง!!!! ชายร่างใหญ่สองคนสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ ยืนตัวแข็งกันอยู่ท่านั้นอยู่นาน แต่เมื่อไม่มีวี่แววว่าใครจะตื่น พวกเขาจึงดำเนินกิจกรรมรักต่อ “พื้นไหม” ชายว่าชวน “อือ แต่เดี๋ยวนะ” แมนกอดพาชายเดินไปยังตู้เย็นโดยไม่ยอมให้ร่างกายพวกเขาแยกจากกัน ก่อนจะหยิบหัวแครอทปลายมนออกมาจากตู้ “เดี๋ยวกูใส่ก่อน” แมนบอกและพยายามแหวกรูก้นเพื่อยัดหัวผักเข้าไปในช่องทางด้านหลังของตน “เอามานี่” ชายถอนก้นออกจากตอของแมนแล้วหันมาเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย ด้วยลำเอ็นที่แข็งชูชันพอกัน “ให้กูแทง” ชายบอกสั้นๆ แล้วแย่งเอาแครอทในมือแมนมา ยกขาข้างหนึ่งของตัวเองอ้าออก จากนั้นก็ยัดหัวผักเย็นๆ เข้าไปแทนที่ลำเอ็นอุ่นร้อนเมื่อครู่ แมนรู้งานจึงนอนลงกับพื้นครัว และถ่างขาแข็งแรงออกเพื่อรอ เมื่อชายยัดหัวผักเข้าจนสุดได้แล้ว ก็พาตัวตนลำเขื่อนมาจ่อที่รูเล็กของอีกฝ่าย จากนั้นพวกเขาก็เชื่อมต่อกันอีกครั้ง คราวนี้ แมนเป็นฝ่ายครวญครางบ้าง สองร่างฟัดกันนัว อารมณ์รักเริ่มเตลิด ผ้าผ่อนถูกถอดออกทีละชิ้นจนเหลือแค่ตัวเปลือยล่อนจ้อน ทั้งชายและแมนไม่สนแล้วว่าใครจะเข้ามาเห็น ต่างฝ่ายต่างผลัดกันรุกผลัดกันรับจนพื้นครัวเปียกแฉะด้วยน้ำกามของพวกเขาไปหมด “อะ อ้าาาาา/ซี๊ดดดดด อาาาา”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more