อยู่เมืองหลวงหลายวัน ถึงเวลาที่พวกเขาต้องเดินทางกลับเมืองผิงเหยาแล้ว
หลี่หลินไปอำลาบิดาบุญธรรมของหยางจิ้งเสวียนแต่เช้า ก่อนจะเข้าไปอำลาบิดามารดาของตนที่เรือน
“ท่านพ่อ ท่านอย่าโหมงานมากนะเจ้าคะ ควรหาเวลาพักเสียบ้าง ท่านต้องดูแลสุขภาพจะได้มีร่างกายที่แข็งแรง อยู่กับลูกหลานไปอีกนาน” บิดาต้องออกจากจวนแต่เช้ามืด กลับอีกทีก็มืดค่ำ ไม่ค่อยได้มีเวลาพักผ่อนเท่าไรนัก
ใต้เท้าหลี่มองหน้าบุตรสาว ในแววตามีแต่ความยินดี รับรู้ได้ว่านางเปลี่ยนไป อาหลินดูสงบนิ่งขึ้นมาก ไม่มีแววเย่อหยิ่งเอาแต่ใจเหมือนแต่ก่อน เขาพยักยิ้มๆ ตบหลังมือบุตรสาว “อื้ม ไม่ต้องห่วง พ่อจะพักผ่อนให้มาก”
“ส่วนท่านแม่ ท่านอย่าโดนลมเย็นให้มากนะเจ้าคะ เดี๋ยวจะไม่สบายเป็นหวัด ท่านควรดื่มน้ำอุ่นให้มาก ร่างกายจะได้อบอุ่น”
เจียงซื่อพยักหน้า มองหน้าบุตรสาวแล้วยิ้ม อาหลินดูเปลี่ยนไปมากและยังดูเข้ากันได้ดีกับสามี จำได้ว่าครั้งนั้นนางยังอาละว
