หยางจิ้งเสวียนชะลอฝีเท้าม้าเมื่อวิ่งห่างออกมาได้สักพักและคิดว่าปลอดภัยดีแล้ว เขาหันไปมองด้านหลัง ตอนนี้กองหิมะได้ถล่มลงมาปิดทางไว้ ละอองสีขาวฟุ้งตลบไปทั่วมองแทบไม่เห็นทาง
“มีทางอื่นอีกหรือไม่” หลี่หลินถามอย่างกังวล เส้นทางนี้แคบมาก สองข้างทางเป็นภูเขาสูงชัน แน่นอนว่าพวกนางไม่อาจผ่านทางเดิมนั้นไปได้แล้ว
“มี แต่ต้องอ้อมภูเขาอีกลูก ซึ่งต้องใช้เวลาพอสมควร”
“เช่นนั้นก็ใช้ทางโน้นเถิด” หลี่หลินถอนหายใจ นางตกใจมากที่จู่ๆ หิมะก็ถล่มลงมา นึกว่าตัวเองต้องตายกลายเป็นผีอยู่ที่นี่เสียแล้ว
หยางจิ้งเสวียนมองบรรยากาศรอบตัวก่อนพูดว่า “อาหลิน หากพวกเราอ้อมเขาข้าเกรงว่าจะมืดเสียก่อน เดินทางกลางคืนย่อมอันตราย อีกอย่างก็ไม่รู้ว่าจะมีหิมะถล่มมาอีกหรือไม่” ช่วง ฤดูหนาวฟ้าค่อนข้างมืดเร็ว เขากลัวจะมีอันตรายเพราะมองไม่เห็น ไม่รู้จะเกิดเหตุแบบเมื่อครู่อีกหรือไม่
หลี่หลินหันขวับจ้องมองเขาทันที นางขมวดคิ้ว “หากไม
