“นายท่าน ข้าว่าพักหลังมานี้ฮูหยินดูแปลกไปมากเลยนะขอรับ”
เย็นวันนั้นพ่อบ้านตู้ได้เข้ามาพบหยางจิ้งเสวียน แล้วเล่าเรื่องเมื่อช่วงเช้าให้เขาฟังอย่างละเอียด
“แล้วไม่ดีหรือ” นางเปลี่ยนไป แต่ก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แน่นอนว่าเขาเองทั้งแปลกใจทั้งสงสัย แต่ก็เก็บซ่อนความสงสัยนั้นไว้ในใจ
“ก็ดีอยู่หรอกขอรับ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าแปลกไปหรือเปล่า ที่จู่ๆ ฮูหยินก็เปลี่ยนไปเร็วเช่นนี้ เมื่อครู่ข้าได้ยินบ่าวในเรือนหานเยว่พูดกันว่า ฮูหยินออกไปข้างนอกเมื่อช่วงบ่าย นางหอบเครื่องประดับไปขาย เงินที่ได้มานางจะเอาไปทำบุญถวายวัดบนเขาเถาหยวน” ครั้งแรกที่พ่อบ้านตู้ได้ยินถึงกับตาถลนแทบหลุดเบ้ากันเลยทีเดียว
หยางจิ้งสวียนได้ฟังก็ขมวดคิ้วครุ่นคิด นิ้วเรียวยาวเคาะอยู่บนโต๊ะ เครื่องประดับและอัญมณีล้วนเป็นสิ่งที่นางชื่นชอบมากที่สุดมิใช่หรือ เหตุฉไนถึงหอบไปขายได้เล่า อัญมณีล้ำค่าที่นางสะสมมาเนิ่นนานจู่ๆ ก็ให้พ่อบ้าน
