ในคืนแสงจันทร์นวลผ่อง
ในฤดูใบไม้ผลิทุกอย่างเต็มไปด้วยความสวยงามโดยเฉพาะในป่าที่อยู่ไม่ไกลจากตัวบ้านมากนัก กลิ่นดอกไม้ในยามค่ำคืนลอยมากับสายลมที่พัดผ่านไป ท้องฟ้าโปร่งเต็มไปด้วยหมู่ดวงดาราส่องแสงระยิบพรางพราวเคียงข้างดวงจันทร์
แสงสว่างสาดส่องไปทั่วอาณาบริเวณอาบเรือนกายสูงใหญ่ก็กำลังจะออกไปโล่นแล่นตามสัญชาตญาณของหมาป่า ขนสีดำขลับเงาวับ เสียงร้องที่เต็มไปด้วยความสุขก่อนจะเดินเข้าไปหาผู้เป็นเจ้าของที่เดินออกมาหา มือนุ่มลูบเพียงไม่กี่วินาทีก็หมอบตัวลงอ้อนแทบไม่เหลือเค้าโคลงเดินของอสูรกายดุร้ายเลย
“คืนนี้ออกด้วยคนสิคะ”
“สัญญาว่าจะไม่ทำตัวเป็นภาระหรอก”
“เอ่อ…ให้ขี่หลังเลยเหรอ?”
“ถ้าหนักห้ามบ่นนะ” หมาป่าตัวใหญ่ย่อตัวลงมาให้เธอปืนขึ้นไปขี่หลังเป็นครั้งแรก แล้วขนสีดำนี้ก็ค่อนข้างนุ่มมากไม่ทำให้รู้สึกระคายเคืองผิวเลยสักนิด
เขาพาเธอกระโดดข้ามรั้วสูงออกไปแล้ววิ่งเข้าป่าในจังหวะที่ไม่เร็วมากเกิน
