คืนหนาวในเดือนธันวาคม
นี่คือเดือนสุดท้ายของปีแล้วไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกว่าผ่านไปเร็วเกินไป ถ้าหากว่าเป็นเมื่อก่อนที่อยู่คนเดียวเวลาในแต่ล่ะวันจะนานเหมือนไม่เคยผ่านไปเลย ทุกนาทีที่เคลื่อนผ่านไปช้าจนแทบทนไม่ไหว แล้วการก้าวข้ามช่วงเวลาแต่ล่ะคืนก็เต็มไปด้วยความเหงา โดดเดี่ยวและทรมานจนแทบทนอยู่ต่อไม่ไหว
แต่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว
นับตั้งแต่วันนั้นที่มีใครบางคนเข้ามาในชีวิต
รอยยิ้มที่ขาดหายไปวนกลับเข้ามาเพราะเรื่องเล่าแสนสนุก ความสุขที่ลืมไปหมดก็เริ่มสัมผัสได้อย่างช้าๆ ความเหงาและความโดดเดี่ยวค่อยๆจางหายออกไป จนกระทั่งเกือบลืมไปเลยด้วยซ้ำว่าเคยมีเรื่องทุกข์ใจอะไรมาบ้าง
เขาบอกว่าทำทุกอย่างเพื่อตัวเองไม่ต้องรู้สึกขอบคุณอะไรทั้งนั้น แต่รู้ไหมมีใครบางคนดีใจขนาดไหนที่เราได้พบเจอแล้วใช้ช่วงเวลาดีๆด้วยกัน ความรู้สึกขอบคุณที่เอ่ยออกมาจากใจให้พูดทั้งชีวิตก็คงไม่เพียงพอต่อความแสนดีนั่นหรอก
ทุกอ
