ตอนที่ : 1 เหตุของเรื่อง
1195 คำ
1
เหตุของเรื่อง
“แม่อย่าขับรถเร็วนักเลย แขกของแม่ไม่หนีไปไหนหรอก” เจสซี่หรือชื่อจริงคือเจนสุดา บอกคนขับด้วยความเป็นห่วง ในสภาพท้องฟ้าอากาศที่ไม่เป็นใจในการขับขี่
“อย่ามาทำเป็นพูดดีเลยนะเจสซี่ เพราะใครกันล่ะมัวแต่โอ้เอ้อยู่นั่นแหละ เห็นไหมฝนตกหนักเลยทีนี้ ทางนี้ก็ถนนหนทางไม่ค่อยดีด้วย” มาดามไลลาหันไปค้อนลูกสาวคนโปรด ที่วันนี้ถูกเศรษฐีอันดับต้น ๆ ประจำจังหวัดเรียกใช้ตัวอย่างเร่งด่วน
“ก็ทำไมไม่นั่งเรือไปล่ะแม่”
“โอ๊ย ค่าเรือมันแพงแม่ไม่อยากจ่าย มีรถขับไปเองนี่แหละสะดวกดี”
“แม่ระวัง !”
เอี๊ยด !!! โครม !!!
“เจสส..ซี่ละ..ลูกเห็นไหม มะแม่ชนตัวอะไรเมื่อกี้” มาดามไลลาเสียงสั่นระหว่างถามคนนั่งด้านข้าง
“ไม่ใช่ตัวอะไรหรอกมะ..แม่ ชะชนคนเลยล่ะ” ไม่ได้ต่างไปจากคนเป็นลูกสาวเลย
“ฉิบหายแล้ว !” หญิงสูงวัยในชุดกระโปรงสั้นรองเท้าส้นสูงสองนิ้ว เปิดประตูรถออกไปดูคนเจ็บด้วยความตกใจ
“เจสซี่ ! ลงมาช่วยแม่ก่อนลูก” มาดามไลลาเห็นสภาพของคนที่รถชนแล้ว รีบกวักมือเรียกคนในรถให้ออกมาช่วยกัน
“เอาวะ” เจสซี่ตัดสินใจเปิดประตูออกไป ชุดที่สวมใส่นั้นแสนจะบางเบา เจอสายฝนหนัก ๆ เข้า ก็แนบเนื้อจนเห็นทะลุไปถึงชั้นในแสนเซ็กซี่
“แม่ทำไงดี”
“เขายังไม่ตายเจสซี่”
“พาไปโรงพยาบาลดีกว่าแม่”
สองแม่ลูกต่างสายเลือดรีบพากันประคองคนเจ็บขึ้นรถ เตรียมขับไปส่งยังโรงพยาบาลเป็นการเร่งด่วน
“แม่ตั้งสติ ค่อย ๆ ขับมืออย่าสั่นสิ” เจสซี่บอกคนที่สั่นเป็นเจ้าเข้าไปทั้งตัว มือจับพวงมาลัยแต่เท้าไม่ยอมเหยียบคันเร่ง
“แม่ !”
“รู้แล้ว !”
เพียะ ๆ มาดามไลลาตบหน้าตัวเองแรง ๆ เพื่อเรียกสติให้กลับคืนมา รถถึงเคลื่อนตัวออกจากจุดเกิดเหตุไปได้ในที่สุด
“หัวกระแทกโดนโขดหินด้วยแม่ เลือดออกหนักเลย” เจสซี่มองไปยังเบาะหลัง ที่มีร่างคนเจ็บนอนไม่ได้สติอยู่ มีเลือดไหลออกจากศีรษะไม่ยอมหลุด
“หาผ้าอะไรไปกดเลือดไว้หน่อยเจสซี่ ไม่งั้นได้ตายก่อนถึงมือหมอแน่”
“เจสซี่มีผ้าเช็ดหน้าอยู่แม่” พูดแล้วก็รีบรื้อกระเป๋าของตนหาผ้าเช็ดหน้าออกมา
“ปีนไปเลย ๆ” มาดามไลลาโบกมือให้เจสซี่ข้ามไปเบาะหลังเร็ว ๆ
อีกคนก็ทำตามอย่างว่าง่าย รีบนำผ้าไปกดตรงผลที่มีเลือดไหลออกมา สักพักใหญ่ ๆ รถก็เลี้ยวเข้ามายังห้องฉุกเฉินของทางโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง เพราะอยู่ใกล้ที่สุดแล้ว
“คนเจ็บโดนอะไรมาครับ” คำถามของพนักงานที่เข็นเปลนอนมารับคนเจ็บ ทำให้ทั้งคู่หันไปมองตากันเลิ่กลั่ก
“รถชนหัวกระแทกค่ะ รีบ ๆ รักษาค่ะเลือดออกไม่ยอมหยุดเลย” มาดามไลลาเร่งเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายซักเพิ่ม “เชิญญาติคนเจ็บกรอกเอกสารด้วยครับ” พนักงานอีกคนเดินมาบอกทั้งคู่
‘ญาติคนเจ็บ’
มาดามไลลาเออออห่อหมกไปก่อน เพราะไม่อยากให้ใครมาถามอะไรตนเองในตอนนี้
“แม่กรอกไงดี” เจสซี่หันไปถามมาดามไลลา ซึ่งตอนนี้ก็นึกอะไรบางอย่างอยู่ในใจครู่หนึ่ง
“กรอกชื่อคัทลิน โคกตัน”
“แม่จะดีเหรอ”
“เออ กรอก ๆ ไป”
พอกรอกเอกสารเสร็จแล้ว ทั้งคู่ก็มานั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยหัวใจเต้นตุ้ม ๆ ตุ่ม ๆ
“แม่ทำไมให้กรอกชื่อนั้นล่ะ” เจสซี่สงสัยที่มาดามไลลาให้กรอกชื่อเพื่อนของเธอ ซึ่งตอนนี้มีคนรับเลี้ยงดู และย้ายไปอยู่ต่างประเทศได้สามปีแล้ว
“รถแม่ประกันขาด ถ้าเราบอกว่าไม่รู้จักชื่อของคนเจ็บ เขาก็จะเรียกตำรวจมาสอบสวน ตอนนี้เอาตัวรอดก่อน เอาไว้แม่หนูนั่นฟื้นเราค่อยไปอธิบายความจริง และขอร้องอย่าเอาผิดเรา” คนไม่อยากคุยกับตำรวจตอนนี้รีบหาทางเลี่ยง
“แม่เขาจะไม่ยิ่งโกรธหนักกว่าเดิมเหรอ”
“ก็บอกไปสิว่าเราไม่รู้ชื่อ เลยกรอกไปก่อนเพื่อให้ได้รักษา”
“แม่ไปแอบทำอะไรมานี่ ถึงไม่อยากเจอตำรวจ”
“เงียบไปเลยนะเจสซี่ ตายห่า รีบโทรไปบอกเสี่ยอาร์ทเร็วเข้า ป่านนี้รอจนโมโหแล้วมั้ง”
“ซวยของจริงเลยทีนี้อีเจสซี่เอ๊ย” เจสซี่กระวีกระวาดเปิดกระเป๋าหาโทรศัพท์มือถือออกมา กดโทรหาลูกค้าคนสำคัญในทันที
“เจสซี่เองค่ะเสี่ยขา รถมาดามเสียกลางทางค่ะ เจสซี่เปียกหมดเลย ตอนนี้มาดามก็ไม่สบายปวดท้องรุนแรง เจสซี่ต้องโบกรถพามาโรงพยาบาลค่ะ ถ้าเสี่ยไม่เชื่อเจสซี่จะเปิดวีดิโอคอลให้เสี่ยดูก็ได้ค่ะ” เจสซี่มีทั้งหลักฐานเป็นชุดเปียก ๆ กับป้ายหน้าห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล
“คะ เสี่ยจะให้คนมารับเหรอคะ ได้ค่ะ เจสซี่จะรออยู่ที่โรงพยาบาลนะคะ คิดถึงเสี่ยเหมือนกันค่ะ จุ๊บ ๆ”
“เฮ้อ” หลังวางสายไปแล้วก็ถอนหายใจออกมาแรง ๆ
“เสี่ยเขาโอเคไหมเจสซี่”
“ยิ่งเสียกว่าโอเคอีกแม่ เสี่ยน้ำลายไหลตอนเห็นเจสซี่ในชุดนี้ด้วยล่ะ คงมีอารมณ์ชอบอะไรเปียก ๆ แนบเนื้อ ๆ แบบนี้มั้ง” เจสซี่ยิ้มยั่วยวน แถมบิดสะโพกอวดมาดามไลลาอีกด้วย
“พอ ๆ ยังจะมามีอารมณ์กวนโมโหแม่อีกนะ”
“ใจเย็น ๆ น่าแม่ ถ้าคนเจ็บหายดีแล้ว เขาอาจจะไม่เอาเรื่องเราก็ได้ เราเป็นพลเมืองดีนะพาเขามาส่ง”
“พลเมืองดีกะผีอะไร เราขับรถชนเขานะเจสซี่ แล้วถ้าเกิดฟื้นขึ้นมาแล้วเขาเอาเรื่องเราล่ะ”
“แม่ก็คงหนีไม่ทันแล้ว แม่ออกจะเด่นดังละแวกนี้ใครเห็นก็จำได้หมด ก็ต้องสู้คดีความกันไป รู้ไหมขับรถชนแต่ไม่หนีแถมพามาส่งโรงพยาบาล ออกค่ารักษาให้เขาทั้งหมด โทษไม่หนักหรอกแม่”
มาดามไลลาหน้าซีด เพราะมีเด็กในสังกัดบางคน เข้ามาทำงานแบบไม่ถูกกฎหมาย ถ้าต้องขึ้นโรงขึ้นศาลคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ คนมีชนักติดหลัง ย่อมรู้สึกหวาดกลัวไว้ก่อน
“เจสซี่อย่าเพิ่งบอกคนอื่นเรื่องนี้นะ เงียบ ๆ ไว้นะ ให้แม่จัดการเอง”
“รับทราบค่ะว่ าแต่แม่นี่มันโรงพยาบาลเอกชนนะ ค่ารักษาคงแพงหูฉี่แน่” พอเจสซี่พูดขึ้น มาดามไลลาถึงกับเหงื่อตก หน้ามืดขึ้นมาในทันที
- ผู้เขียน
