เมื่อจัดเสื้อผ้าเข้าตู้เรียบร้อยแล้วนาวินจึงอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดธรรมดา ตัดสินใจไปยืนทำใจอยู่หน้าประตูนกยูง ทำใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วยกมือขึ้นเคาะประตู เพียงครู่ประตูก็เปิดออกใบหน้านั้นไร้รอยยิ้มเช่นเคย
“ขอผมเข้าไปคุยด้วยสักหน่อยจะได้ไหมครับ” เธอไม่ตอบแต่เดินออกจากประตู นาวินเมื่อเห็นว่าเธอเดินไปแต่ไม่ปฏิเสธจึงเดินเข้าไปพร้อมปิดประตู
“ว่ามา” เธอเดินไปนั่งอยู่บนโซฟา นาวินจึงเดินไปนั่งอีกตัวใกล้กัน
“เรื่องของเรา” เสียงทุ่มเอ่ยขึ้น นกยูงหันมองเกือบทันที ตอบกลับเสียงขื่น
“มันแค่อารมณ์ชั่ววูบ ไม่ต้องคิดอะไรมาก”
“ทำไมคุณนกยูงคิดแบบนั้นครับ” นาวินรู้สึกเหมือนตัวเองโดนหลอกฟันแล้วทิ้ง
“ก็ให้คิดแบบไหน ในเมื่อมัน...” เธอกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ จะให้เธอเริ่มต้นยังไง สับสนจนรู้สึกวิงเวียนอยากอาเจียน!
“ฉันอยากพักผ่อน” เธอเอามือกุมศีรษะหน้าเริ่มซีด นาวินขยับเข้าไปหาด้วยความห่วงใย แต่ได้สายตาจ้องตอบเขาจ
