ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับนกยูงในชุดเดรสยาวสีฟ้าอ่อนลายจุดสีขาวเล็ก ๆ นาวินจึงลุกขึ้นแล้วเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงเตรียมตัวออกจากห้อง
“แวะตลาดไหมคะ” เป็นครั้งแรกในหลายวันที่เธอพูดกับเขาก่อนโดยไม่ชักสีหน้าบึ่งตึงใส่
“คุณนกยูงจะเอาอะไรเพิ่มครับ”
“อยากกินอะไรเปรี้ยว ๆ”
นาวินเอียงคอมองเสี้ยวหน้าและเดินนำออกจากห้องรอจนเธอออกมาและปิดประตูเรียบร้อย นกยุงเดินนำไปที่ลิฟต์ กดเปิดประตูลิฟต์ค้างรอนาวินที่เดินตามมา
“ขอบคุณครับ” เสียงทุ่มเอ่ยขึ้นเบา ๆ แอบยิ้มให้กับตัวเอง เมื่อนกยูงทำมองไปทางอื่น
ที่ตลาดนาวินออกไปซื้อของ เมื่อกลับมา นกยูงก็เอ่ยขึ้น “อยากไปเที่ยวทะเลจัง”
เธอเอ่ยขึ้นหลังจากที่นาวินซื้อผลไม้ในตลาดให้เธอเรียบร้อยแล้ว
“ก็เอาสิ อยากไปแถวไหนผมพาไป ว่าแต่ไม่เป็นอะไรแล้วนะ”
“ค่ะ” เธอเองก็แปลกใจกับอาการนี้ นึกจะหายก็หาย
เมื่อไป
