เมื่อลิฟต์เปิดออกทั้งสองจึงหยุดพูดและช่วยกันขนของออกจากลิฟต์นกยูงเปิดประตูและเดินนำเข้าไปนาวินจึงเดินตามเข้ามาและวางของลง
“คุณนกยูงไปอาบน้ำก่อนก็ได้นะครับตรงนี้ผมจัดการ”
นาวินเอ่ยดักเมื่อเห็นว่าเธอเก็บของเขาไปในครัวและยืนหยิบนูนหยิบนี้วางบนชั้น
“ให้ฉันได้พักก่อนสิ”
“หากจะพักมานั่งตรงนี้มา” เขาชี้ไปบนโซฟานุ่ม นกยูงค้อนให้
“คุณจะให้ฉันอยู่เป็นคุณนายหรือไง ตั้งแต่มีคุณมาอยู่ด้วยฉันมือจะหงิกง่อยอยู่แล้ว”
“หงิกง่อยเพราะผมปล่อยให้คุณทำงานเยอะไปสิ” คำย้อนของนาวินทำให้นกยูงกัดฟันกรอด
“มือหงิกเพราะไม่ได้ทำงานต่างหาก...ว้าย!”
ระหว่างที่เถียงกันเป็นช่วงจังหวะของในมือร่วงหล่นเกือบโดนนิ้วเท้าไปอย่างฉิวเฉียด นาวินตกใจรีบวิ่งเข้าไปดู กระป๋องนม!
“ว่าไง...” เขามองสิ่งที่ตกอยู่แล้วส่งสายตาตำหนิไปให้ “เชื่อผม มานั่งเดี๋ยวตรงนั้นผมจัดการเอง”
เมื่อเขาเอ่ยน้ำเสียงดุ นกยูงจึงเดินหน้าบึ้งออกมา นาวิน
