รอยจูบพันธนาการ

Chapter 10 แผนลวงผู้ชายเจ้าเล่ห์

แพรนรีลุกขึ้นยืน ยืดตัวเชิดคอให้ดูสง่า ขยับขาก้าวออกไปจากห้องรับรองเมื่อเห็นชายหนุ่มที่พาเธอมา เดินเข้ามาพอดี เธอไม่อยากเสียมารยาทให้คนจ้างงานรอ

“เชิญครับ คุณฮาริสรอคุณอยู่” ราฟฟ์บอกและผายมือเชิญหญิงสาว

แพรนรีขยับตัวลุกขึ้นยืน โค้งเล็กน้อยและกล่าวคำขอบคุณเบาๆ “ขอบคุณค่ะ”

แพรนรีเพิ่งได้รู้จักชื่อของเจ้านายในค่ำคืนนี้ เธอเดินตามราฟฟ์เข้าไปข้างใน จนกระทั่งเธอได้ยินเสียงนุ่มที่ดังมาจากบนเวที แต่ยังไม่เห็นตัวคนพูด

บนเวที...

“ขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่ให้เกียรติเรา...ขอทุกท่านมีความสุขกับงาน Thank you party”

สิ้นประโยคของชายหนุ่มบนเวที ก็มีเสียงปรบมือดังลั่น

จังหวะเดียวกันกับประตูห้องจัดเลี้ยงถูกเปิดกว้างราวกับตั้งใจจัดฉาก หญิงสาวที่ยืนประหม่าอยู่หน้าประตู

ลำแสงสีนวลจับภาพของเธอเอาไว้ ห้องโถงสูงหรูหรา แขกนับร้อยที่เธอประมาณด้วยสายตาทำให้หญิงสาวประหม่า ยังดีที่มีราฟฟ์อยู่ข้างหลังให้เธอได้อุ่นใจ

แสงสปอร์ตไลต์ฉายสว่างวาบ แสงสีนวลค่อยๆ ซูมเข้าไปหาโฟกัสที่เด่นสง่า ทุกสายตามองตามแสงสว่างวงกลมที่ซูมรับร่างโปร่งระหงสีทอง แสงสีส้มยิ่งขับผิวผ่องให้ดูเด่นสง่า

สายตาของคนหน้าเวทีจับจ้องอยู่ที่จุดศูนย์กลางโฟกัสไม่วางตา ริมฝีปากหยักยกขึ้นน้อยๆ อย่างพอใจ รอยยิ้มที่เขาไม่รู้ตัวว่าเผลอหลุดออกมา เจ้าของร่างอ้อนแอ้นกระชากหัวใจและเรียกร้อยยิ้มได้อย่างง่ายดาย

ความประหม่าทำให้คนยืนมองไม่เห็นคนที่อยู่รอบๆ เธอไม่รู้ว่ามีใครอยู่ตรงนี้บ้าง เธอไม่รู้ว่าเธอเข้ามายืนอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร เหมือนแมวน้อยที่กำลังหลงเข้าไปในป่า ทุกคนที่ยืนอยู่สามารถจับอาการสั่นประหม่าของเธอได้เป็นอย่างดี

รองเท้าสีทองส้นเข็มสีทองสูงเกือบสี่นิ้วช่วยให้หญิงสาวร่างสง่ามากขึ้น ผู้หญิงเอเชียที่ต้องแวดล้อมด้วยชาวยุโรปทั้งงานทำให้เธอตกเป็นเป้าสายตาตั้งแต่เข้างานอย่างที่มาดามเรนนี่บอก

ทุกสายจับจ้องอยู่ที่เธอ แพรนรีข่มกลั้นความเขินประหม่าเอาไว้ข้างใน เผยอยิ้มน้อยๆ เชิดคออย่างนางพญาเดินเข้างานอย่างที่มาดามเรนนี่แนะนำทุกประการ

จนกระทั่งราฟฟ์หยุด แพรนรีจึงเงยหน้าขึ้น สบตากับชายหนุ่มในสูทสีเบทยืนโดดเด่นสูงสง่าอยู่กับนักธุรกิจอีกสามคนที่ยืนอยู่หน้าเวที แม้เห็นจากไกลๆ แต่เขาก็สามารถดึงความสนใจจากสาวเอเชียอย่างเธอได้ไม่ยากเย็น ตอนนี้หัวใจของแพรนรีกำลังสั่นไหว

จุดเป้าหมายที่ชายหนุ่มผมทองพาเธอก้าวเข้าไปยิ่งทำให้หัวใจของหญิงสาวระทึก เดาว่าเจ้านายของเธอต้องเป็นชายหนึ่งในสี่ของชายที่ยืนอยู่

แพรนรีลุ้นว่าคนไหนคือฮาริส...

หวังว่าจะไม่ใช่ผู้ชายคนนั้น

ความตื่นเต้นทำให้แพรนรีลืมแม้กระทั่งชื่อของคนที่มาดามเรนนี่บอกให้ถอยห่างที่สุด แต่ชะตากรรมทำให้เธอต้องเข้าใกล้เขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ราฟฟ์โค้งให้ชายหนุ่มคนเป็นนาย แพรนรีตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าของเขาชัดๆ ผู้ชายคนเดียวที่ได้จูบแรกของเธอไป แต่เธอก็ต้องรีบเก็บอาการประหม่าเอาไว้ให้มิด

เจ้าของใบหน้าคมสูงเกือบสองเมตรในสูทสีเบจยิ้มตรงมุมปากน้อยๆ อย่างพอใจเมื่อเห็นอาการเหวอเล็กๆ ของหญิงสาว

ชายหนุ่มก้าวเข้ามาหาหญิงสาว ยกมือขึ้นรับเธอพร้อมกับส่งสายตาบอกให้เธอยื่นมือมาให้เขา เชื่อแน่ว่าราฟฟ์แจ้งรายละเอียดเอาไว้ตามที่เขาสั่งอย่างไม่บิดพลิ้ว

หญิงสาวยื่นมือไปให้เขาอย่างจำยอม นึกถึงคำพูดของชายหนุ่มผมทองที่พาเธอมา ตอนแรกที่รับงานเธอคิดว่าเจ้านายของเธอเป็นนักธุรกิจมีอายุที่เธอต้องดูแลใกล้ชิดเสียอีก

และไม่คิดว่าโลกจะกลมถึงขนาดนี้ คนที่เธอต้องถอยห่าง กลับยิ่งต้องเข้าใกล้เหมือนพระเจ้าจงใจแกล้ง

ฮาริสใช้นิ้วมือไล้หลังมือนุ่มของเธอเบาๆ ยกขึ้นมาจุมพิตแผ่วหวาน ก่อนที่จะเงยหน้าแนะนำเธอให้กับสามหนุ่มที่ยืนมองอยู่ข้างๆ

“คุณแพรนรี รัตนากร ว่าที่ดอกเตอร์สาวสวยด้านเศรษฐศาสตร์การเงินจากเมืองไทย สาวน้อยที่ทำให้หัวใจของฉันหยุดเต้น” ฮาริสบอกเสียงนุ่ม มองหญิงสาวยั่วๆ

แพรนรีเงยหน้ามองหน้าเขาทันที ทุกประโยคที่หลุดออกมาจากปากของเขาล้วนสร้างความประหลาดใจให้เธอ เขารู้เรื่องของเธอถูกต้องทุกข้อมูล เธอกำลังจะจบการศึกษาในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ทว่าหญิงสาวก็รู้ดีว่าเขาแกล้งบอกให้ตัวเองดูดี โดยที่ไม่มีความรู้สึกอย่างที่เขาพูดสักนิด

“คนนี้ที่เป็นข่าวกับนายเมื่อสัปดาห์ก่อนหรือเปล่าฮาริส” หนึ่งในนักธุรกิจที่ยืนอยู่เย้า จากสรรพนามที่เขาใช้กับคู่สนทนา ทั้งคู่คงสนิทกันพอสมควร

“ปกติไม่ควงใครออกงานอย่างนี้นี่หว่า” อีกคนเสริมเย้าๆ

“หรือว่าจะมีอะไรพิเศษกว่าเดิม ฉันว่าน่าจะใช่ เล่นเปิดตัวยิ่งใหญ่กว่าเปิดงานเสียอีก” คนที่ยืนอยู่ติดฮาริสหรี่ตามองเหมือนรู้อะไรมากกว่านั้น

สี่หนุ่มกำลังเย้ากันสนุก แต่จะอย่างไรก็ตามแต่ เธอก็เป็นคนนอกและเป็นสุภาพสตรี แพรนรีไม่ค่อยชอบใจสายตาของพวกเขา ถ้าเธอไม่คิดมากไปเอง พวกเขาเหล่านั้นมองเธอไม่คอยดีสักเท่าไรนัก

“พวกนายอย่าเสียมารยาทน่า...แฟนฉันตกใจหมดแล้ว” ฮาริสบอก พวกเขาเป็นคู่ค้าแม้ไม่ใช่เพื่อนสนิท แต่หนุ่มโสดเหมือนกันก็เที่ยวด้วยกันบ่อยจนเหมือนเพื่อน

คำว่า “แฟน” หลุดออกมาจากปากของฮาริสเรียกสายตาทุกคู่ให้หันกลับไปมองเขา

แพรนรีตกตะลึงและไม่เชื่อหูตัวเอง เธอไม่รู้จักเขาเสียด้วยซ้ำ เขาชักผยองเรียกเธอเป็นแฟนโดยไม่คิดจะถามสักคำ

สามหนุ่มคู่ค้านักธุรกิจของเขามองหน้าหญิงสาวอย่างจดจำระคนแปลกใจ อีกหนึ่งหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้ามาสมทบอย่างแมทริวมาทันได้ยินพอดี เขายิ่งแปลกใจหนัก ฮาริสไม่เคยหลุดปากเรียกใครว่าแฟน ตลอดสามสิบห้าปีในชีวิต เพลย์บอยอย่างฮาริสไม่เคยควงใครนานเกินหนึ่งเดือน แม้กระทั่งสาวไทยนางนั้นที่เขาเกือบจะหยุดเขาได้อย่างลียาที่บอกว่าท้องกับเขา

ฮาริสรู้ว่าหญิงสาวกำลังไม่พอใจอย่างหนัก ริมฝีปากหยักของเขาหยัดยิ้มน้อยๆ อย่างพอใจ ยกแขนโอบเอวหญิงสาวเอาไว้ พร้อมกับก้มลงกระซิบข้างหูขู่หญิงสาวเบาๆ จากรายงานแบบละเอียดที่เขามีทำให้ประเมินออกว่าสาวเจ้าต้องพยศ เขาต้องดักทางเอาไว้ทุกทาง เธอจะได้รู้ว่าไม่ควรล้อเล่นกับผู้ชายที่ชื่อว่าฮาริส

“เธอคงอ่านข้อตกลงละเอียดแล้วนะ ถ้างานไม่จบ เธอต้องจ่ายค่าเสียหายให้ฉันคืนสามเท่า” เขาบอกดักทาง