บทที่20
พอร์ชอยากมีน้อง
2ปีผ่านไป
การเลี้ยงเด็กคนนึงกว่าจะผ่านพ้นในแต่ละวันมันเหนื่อยมากจริงๆแต่เป็นความเหนื่อยที่เต็มไปด้วยความสุข ตอนนี้แม่ของเพียวได้กลับมาอยู่บ้านแล้วแต่ก็ต้องใส่กำไรEM พอร์ชเลยมีคนเลี้ยงช่วงเวลากลางวัน
พิศมัยไม่เคยคิดเลยว่าลูกชายจะก้าวหน้าพัฒนาธุรกิจได้มากมายขนาดนี้ ตอนนี้ลูกชายมีโรงงานผลิตใหญ่โตผลไม้ของเกษตรกรไทยถูกส่งหมุนเวียนมาไม่ขาดสายจนตอนนี้ประเทศเพื่อนบ้านก็มีการติดต่อมาแต่ยังอยู่ในกระบวนการชิมและตรวจสอบการเพราะปลูกหากใช้สารเคมีในปริมาณที่เกินกว่ามาตรฐานก็จะถูกปัดตกทันที
"ย่าครับพอร์ชมีน้อง" เด็กชายตัวกลมเดินมาพร้อมตุ๊กตาหมีห่อผ้าขนหนู "น้องหิวนมครับ"พิศมัยยิ้มแป้นรับตุ๊กตาหมีขึ้นมาอุ้มเพื่อป้อนนม
"พอร์ชอยากมีน้องหรือครับ"
"ครับ พอร์ชอยากเลี้ยงน้องแต่แม่บอกว่า แม่เหนื่อยครับ"
ช่วงนี้ทั้งเฟย์และเพียวต่างเหนื่อยงานกันทั้งคู่เพราะทั้งสองต้องทำงานควบคู่กั
