บทที่19
สิ่งสำคัญ
1ปีผ่านไป
เพียวนอนสะลึมสะลืออยู่บนโซฟาตั้งแต่มีลูกเขาก็พาเฟย์กลับมาอยู่ที่บ้านจะได้อยู่ใกล้ๆพ่อแม่ของเธอด้วย คนช่วยเลี้ยงลูกมีเยอะแยะแต่ลูกก็เลือกที่จะอยู่กับเขามากกว่า
วันนี้เขากลับจากบริษัทเครื่องดื่มที่ออกรสชาติใหม่ตามฤดูกาลผลไม้อีกทั้งยังทำน้ำเชื่อมผลไม้เข้มข้นสำหรับทำสมูทตี้เพียงแค่ฉีกแล้วเทใส่เครื่องปั่นเติมน้ำแข็งก็ใช้ได้เลย หน้าร้อนแบบนี้ผลิตไม่ทันความต้องการของลูกค้า
"พอ พอ" เสียงลูกชายที่กำลังหัดพูดดังมาจากบนหัว เพียวพยายามลืมตาแล้วแต่ความเหนื่อยล้ามันทำให้เขาหลับไปอีก
โป้ก!
"โอ๊ยพอร์ชครับ!" เพียวสะดุ้งลุกพรวดขึ้นมามองลูกชาย ในมือถือขวดนมเปล่า "ตาสว่างเลยกู แม่ไปไหนครับนมหมดทำไมไม่บอกแม่"
เพียวเดินมาชงนมให้ลูกชายแล้วหยิบจดหมายบนโต๊ะที่แม่บ้านหยิบมาวางไว้ขึ้นมาดูมีบิลค่าไฟ จดหมายจากธนาคารรวมถึงจดหมายจากเรือนจำ เขารีบวางลูกชายลงในคอกกั้นเด็กแล้วแกะซองจ
