เตรียมตัว
1824 คำ
ลี่จินหยิบกระดาษปากกามาจดรายการของที่ต้องซื้อ พร้อมทั้งหยิบสมุดบัญชีเงินฝากของเธอมาดูว่ามีเงินอยู่เท่าไหร่
" เงินเก็บมี 2 ล้าน เงินในบัญชีที่ใช้จ่ายอีก 3 แสนกว่า อื้อ น่าจะพอ ถ้าเหลือค่อยไปซื้อทองคำแท่งติดตัวไปด้วยแล้วกัน "
ร่างบางกำลังนั่งคำนวณราคาสินค้าคร่าว ๆ กับเงินในบัญชีก้อนใหญ่ของเธอที่มาจากประกันชีวิตของพ่อแม่
กว่าเธอจะทำอะไรเสร็จก็เป็นเวลา 6 โมงเช้าแล้ว ลี่จินลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวลงไปทำอาหารกินเพื่อเตรียมตัวออกไปซื้อของ
ที่แรกที่ลี่จินไปก็คือ แพลตตินั่ม แหล่งจำหน่ายเสื้อผ้าขนาดใหญ่ เมื่อลี่จินมาถึงเธอก็หาที่จอดรถก่อนเป็นอันดับแรก แล้วค่อยเดินเข้าไปในศูนย์การค้าที่มีเสื้อผ้าหลากหลายรูปแบบเรียงรายอยู่เต็มไปหมด
เธอเดินอยู่นานกว่าจะเจอร้านเสื้อผ้าย้อนยุคที่มีอยู่เพียง 2 ร้านเท่านั้น เธอจึงตัดสินใจเดินเข้าร้านที่ลูกค้าไม่เยอะก่อน
" เชิญค่ะคุณน้อง ต้องการเสื้อผ้าย้อนยุคแนวไหนบอกพี่ได้นะคะ ด้านในยังมีชุดแฟนซีอีกหลายแบบให้เลือก มีทั้งของเด็กของผู้ใหญ่ ชาย-หญิง เข้าไปดูก่อนได้ค่ะ "
หญิงวัยกลางคนที่เป็นเจ้าของร้านเดินออกมาเรียกลูกค้าด้วยท่าทางกระตือรือร้น อีกทั้งยังเดินนำทางลี่จินเข้าไปดูเสื้อผ้าในร้านอีกด้วย
" หนูอยากได้แนวจีนย้อนยุค ช่วงยุค 70-80 มีไหมคะพี่ " ลี่จินรีบแจ้งความต้องการของตนเองเพื่อทำเวลาให้เร็วที่สุด เธอยังต้องไปเดินซื้อของอีกหลายที่
" มีจ้ะ ยุคปฏิวัติใช่ไหม อยู่ทางนี้จ้ะ ใช่หมดทั้งแถบเลย เชิญคุณน้องเลือกได้ตามสบายเลยนะจ๊ะ "
ลี่จินยืนมองเสื้อผ้าหลากสีที่เรียงรายกันเต็มไปหมด แต่ส่วนใหญ่จะเน้นเป็นสีแดงสีมงคลของคนจีนเสียมากว่า
" ขอบคุณค่ะพี่ หนูขอเลือกสักครู่นะคะ " ลี่จินเอ่ยขอบคุณเจ้าของร้านก่อนจะหันไปเลือกเสื้อผ้าหลายแบบหลายขนาด
" ตามสบายเลยค่ะคุณน้อง " หญิงสาวเจ้าของร้านยืนมองอย่างดีใจเมื่อเห็นลี่จินเลือกเสื้อผ้าออกมากองไว้หลายสิบชุด โดยไม่ต่อราคาหรือเรื่องมากเหมือนลูกค้าบางราย
ลี่จินหยิบเอาเสื้อผ้าทุกแบบทุกขนาด ทั้งของชายหญิง เด็กและผู้ใหญ่ เธอเอาไปแค่ขนาดละ 2 ชุดเท่านั้น เพราะของทุกอย่างที่อยู่ในมิติเธอสามารถหยิบออกมาได้และผุดขึ้นมาใหม่ทุกวัน
" หนูเอาทั้งหมดนี่ค่ะพี่ คิดเงินเลยนะคะหนูขอโอน "
เมื่อลี่จินเลือกของร้านนี้ได้ตามที่ต้องการแล้วเธอจึงบอกเจ้าของร้านที่ยืนรออยู่ให้มาคิดเงิน
" ได้ค่ะคุณน้อง ซื้อเยอะขนาดนี้เดี๋ยวพี่เรียกคนเอาไปส่งให้ที่รถนะคะ " เจ้าของร้านกับคนงานรีบมาคิดเงินและพับชุดต่าง ๆ ใส่ถุงให้ลี่จินอย่างรวดเร็ว
" ขอบคุณค่ะพี่ เดี๋ยวจ่ายเงินแล้วหนูฝากของไว้ที่นี่ก่อนนะคะ หนูจะไปดูร้านอื่นต่อ ซื้อเสร็จค่อยเอาลงไปที่รถพร้อมกัน "
" ได้เลยค่ะ ทั้งหมดเป็น 38,500 แต่พี่คิดคุณน้องแค่ 38,000 บาท นี่คิวอาร์โค้ดจ้ะ " เจ้าของร้านรีบยื่นบิลพร้อมกับคิวอาร์โค้ดให้ลี่จินแสกนก่อนจะให้คนงานปิดปากกระสอบเสื้อผ้าอย่างมิดชิด
ติ๊ด
" นี่สลิปค่ะ ลองเช็กดูยอดเงินก่อนนะคะ " ลี่จินยื่นสลิปให้เจ้าของร้านดู เมื่อเห็นชื่อของลี่จินแล้วเจ้าของร้านก็หันไปสั่งคนงานเขียนชื่อลูกค้าเอาไว้ที่กระสอบ
" เข้าแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ เด็ก ๆ เขียนชื่อคุณลี่จินไว้นะ เติมท้ายว่าโอนแล้วด้วย "
" ค่ะเจ้ " คนงานในร้านรีบรับคำเจ้านายแล้วรีบทำตามอย่างรวดเร็ว
" ฝากไว้ก่อนนะคะพี่ เดี๋ยวหนูกลับมาค่ะ "
ลี่จินเดินออกไปเลือกเสื้อผ้าอีกร้านหนึ่งที่อยู่ใกล้ ๆ กัน เธอได้ชุดมาอีกหลายแบบแต่ไม่เยอะเท่าร้านแรก แต่ที่เธอได้เพิ่มมาคือชุดสไตล์ลุงที่กำลังเป็นที่นิยม พร้อมทั้งเสื้อเชิ้ตและเสื้อกันหนาวอีกหลายแบบ
เมื่อได้เสื้อผ้าตามที่ต้องการเธอจึงให้คนงานของที่ร้านเอาของลงไปจัดเรียงใส่รถจนเต็มแน่นรถ จนเธอต้องคิดหาวิธีว่าจะทำอย่างไรถึงจะไปซื้อของที่แหล่งขายส่งได้อีก หากต้องกลับบ้านแล้วเข้ามาอีกคงเสียเวลาไม่น้อย
" ทำยังไงกับของพวกนี้ดีนะ ถ้าจะให้รถรับจ้างเอาไปไว้ที่บ้านก็ไม่มีคนอยู่รับอีก นี่ต้องเอากลับไปเก็บจริง ๆ หรอเนี่ย หืยย "
ลี่จินกำลังยกมือเกาหัวอย่างหงุดหงิด แต่กำไลในข้อมือก็มาอยู่ในระดับสายตาของเธอพอดี
" จริงด้วย!! งั้นลองใช้งานดูเลยดีกว่า "
ลี่จินยิ้มกว้างด้วยความดีใจเมื่อนึกได้ว่าเธอยังมิติอยู่แต่ยังไม่เคยทดลงใช้
เธอลองใช้มือข้างที่สวมกำไลอยู่แตะลงไปที่กระสอบเสื้อผ้าพร้อมกับลองพูดตามที่ชายชราได้บอกเอาไว้
" เก็บ เฮ้ย! เก็บได้จริง ๆ ด้วย " ลี่จินร้องออกมาอย่างตื่นเต้นก่อนที่จะเก็บของที่เหลือเข้ามิติจนหมด
" เรียบร้อย ไปต่อได้ " รถยนต์คันใหญ่มุ่งหน้าไปยังแหล่งขายส่งสำเพ็งและพาหุรัด เธอต้องการไปซื้อผ้าเป็นม้วนเผื่อเอาไว้ และของชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วย
เมื่อขับรถมาถึงเธอก็หาที่รับฝากรถก่อนจะเดินเข้าไปเลือกซื้อของชิ้นเล็กชิ้นน้อย อย่างถุงเท้า ยางมัดผม ของเล่นเด็ก สมุดวาดเขียน ดินสอปากกา สี สมุดABC และสมุดสูตรคูณ สมุดเปล่า
เธอซื้อหลายอย่างแต่อย่างละ 1 โหลเท่านั้น เมื่อได้ของจุกจิกแล้วเธอก็เดินทะลุไปที่พาหุรัดเพื่อเลือกซื้อผ้าต่อ
" เข้ามาดูด้านในก่อนได้นะครับ ร้านเรามีเนื้อผ้าหลายแบบหลายสีให้เลือก "
ลี่จินหยุดดูผ้าที่หน้าร้านผ้าขนาดกลางไม่ใหญ่มาก เธอเห็นว่าร้านนี้อยู่ไกลผู้คนกว่าร้านอื่นเลยไม่ค่อยมีลูกค้าจึงอยากอุดหนุน
" พี่คะหนูเอาม้วนนี้ ม้วนนี้ ม้วนนี้ แล้วก็ม้วนนี้ค่ะ หนูขอเดินดูต่อแป้บนึงนะคะ "
ลี่จินเลือกเอาผ้าที่ใส่แล้วสบายตัวเสียส่วนให้ เธอเลือกไปสีละ 1 ม้วน ไม่นานก็ได้ครบตามที่ต้องการ
" ให้ผมเอาไปส่งที่ไหนครับ ลูกค้าบอกทะเบียนรถมาเลยก็ได้นะครับเดี๋ยวผมเอาใส่ซาเล้งไปส่ง "
เมื่อลี่จินจ่ายเงินเสร็จพนักงานก็ขนผ้าขึ้นซาเล้งเพื่อเตรียมเอาไปส่งเธอ
" หนูขึ้นไปด้วยได้ไหมคะพี่ พอดีหนูซื้อของเสร็จแล้วค่ะ "
" ได้เลยครับเชิญขึ้นมาเลย " คนงานชายสองคนรีบจัดที่ให้ลี่จินนั่งไปด้วยกัน ไม่นานก็ถึงที่รับฝากรถ คนงานจัดเรียงม้วนผ้าขึ้นรถที่ว่างเปล่าให้เธอไม่นานก็เสร็จ
" ขอบคุณค่ะพี่ นี่เป็นน้ำใจจากหนูให้พี่ไปซื้อน้ำดื่ม ขอบคุณมากนะคะ " ลี่จินยื่นเงินให้คนงานชายคนละ 100 เพื่อให้ทั้งคู่
" ขอบคุณมากครับ/ขอบคุณครับ "
ร่างบางเดินขึ้นรถก่อนจะล็อกประตู เธอหันซ้ายแลขวาเพื่อดูว่าแถวนั้นมีคนอยู่ไหม ก่อนที่จะเร่งเก็บของเข้ามิติไปจนหมดด้วยวิธีเดิม
" โห บ่ายโมงแล้วหรอเนี่ย แวะซื้อของที่ตลาดหน้าหมู่บ้านเข้าไปกินดีกว่า จะได้ซื้อราวตากผ้ากับไม้แขวนเสื้อไปจัดเรียงเสื้อผ้าด้วย "
ร่างบางร่ายยาวอยู่คนเดียวในขณะที่ขับเคลื่อนรถมุ่งหน้ากลับไปยังบ้านของเธอ
ไม่นานรถขอลี่จินก็เลี้ยวเข้าไปจอดในลานจอดรถหลังตลาด ตอนนี้เธอหิวข้าวจนแสบท้องจนต้องเร่งฝีเท้าไปที่ร้านข้าวหมูกรอบเจ้าประจำของเธอ
" ป้าคะ หนูเอาพิเศษเหมือนเดิมค่ะ "
" ได้ ๆ หนูจินรอป้าแป้บนึงนะ "
ทั้งสองพูดคุยกันอย่างสนิทสนม ก่อนที่ลี่จินจะเดินไปนั่งรอที่เก้าอีก ระหว่างนั้นสายตาของเธอก็มองนั่นมองนี่ไปทั่ว ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่บะหมี่เกี๊ยว ที่ตั้งอยู่ติดกัน
" ของทุกอย่างที่อยู่ในนั้นคงสภาพได้นี่นา พี่คะ เอาบะหมี่เกี๊ยวหมูแดง 30 ห่อ แล้วก็หมูแดงหั่นเป็นชิ้น 2 กิโลค่ะ คิดเงินเลยนะคะ หนูฝากของไว้ที่นี่ก่อน หนูต้องเข้าไปซื้อของข้างในต่อค่ะ "
" ได้ครับ บะหมี่ห่อละ 50 เป็น 1,500 หมูแดงโลละ 500 2 กิโล 1000 รวมเป็น 2,500 ครับ "
" นี่ค่ะ 2,500 "
" ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมรีบทำให้เลย "
เจ้าของร้านบะหมี่รีบเดินมาคิดเงินให้ลี่จิน เมื่อเธอจ่ายเงินเสร็จแล้วเจ้าของร้านก็รีบกลับไปทำบะหมี่อย่างกระตือรือร้น
" มาแล้วจ้ะข้าวของหนูจิน "
" ขอบคุณค่ะป้า ป้าทำแบบนี้ให้หนูด้วยนะคะ เอา 30 ห่อ แล้วก็เอาหมูกรอบด้วย 5 กิโลค่ะ "
ลี่จินไม่ลืมที่จะสั่งของชอบของเธอไปด้วย ชาตินี้เธอคงไม่มีโอกาสกลับมากินที่นี่ได้อีกแล้ว
" ได้จ้ะ เดี๋ยวป้ารีบไปทำให้เดี๋ยวนี้เลย "
ระหว่างนั้นมีรถขนมจีบซาลาเปามาขาย ถึงจะสู้เจ้าดังไม่ได้ แต่รสชาติก็อร่อยอยู่ไม่น้อย เธอจึงสั่งใส่กล่องละ 10 ลูก 5 กล่อง และขนมจีบอีก 200 ลูก
ลี่จินรีบกินข้าวให้เสร็จก่อนจะเดินไปร้านที่ขายไม้แขวนเสื้อและของใช้ในครัวเรือนต่าง ๆ พร้อมทั้งซื้อผักสดและเห็ดอีกหลายอย่างที่เธอชอบกินด้วย
เธอได้ราวผ้าขนาดเล็กและใหญ่มาหลายอัน พร้อมทั้งถ้วยจานช้อน หม้อ กระทะ มีด และของแทบทุกอย่างที่มีอยู่ในร้าน เธอเอาอย่างละ 10 ชิ้น จนเธอไม่สามารถเอามาที่รถเองได้ พนักงานในร้าน 2 คนเลยต้องช่วยเธอยกมา
เมื่อได้อาหารและของใช้แล้วลี่จินก็ขับรถเข้าบ้านเพื่อไปหาวิธีเปิดมิติต่อ ทั้งวันเธอมีแต่เก็บของเข้าไป ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่าจะเอาสิ่งของเหล่านั้นออกมาใช้ได้อย่างไร
- ผู้เขียน
