ป๋อเหวินเอ่ยขอโอกาสจากบุตรชาย เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวน้อยเริ่มมองหน้าตนเองอย่างเต็มตาแล้ว เขาเองก็ทรมานใจแทบขาด เมื่อได้ยินหยวนหย่วนบอกให้เปลี่ยนพ่อใหม่
" เชื่อได้จริงหรอค้าบ พ่อจะทิ้งพวกเราไปอีกไหม จะปล่อยให้คนอื่นรังแกทุบตีพวกเราอีกรึเปล่า "
" อึก ไม่ทิ้งแล้วลูกพ่อไม่ไปไหนแล้ว พ่อขอโทษ พวกเราจะไปอยู่ด้วยกันที่ค่ายทหาร พ่อมีบ้านพักอยู่ในนั้นตกลงไหม "
ป๋อเหวินดวงตาแดงก่ำเมื่อได้ยินคำพูดของหยวนหย่วน เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าสองคนแม่ลูกต้องถูกรังแกขนาดนั้น
ที่ผ่านมาเขาคิดว่าตัวเองทุ่มเททำงานส่งเงินกลับบ้านมาก ๆ ลูกและภรรยาคงไม่ถูกใครรังแกอีก อย่างน้อยมารดาของเขาคงจะเกรงใจเขาที่เป็นคนหาเงินส่งไปอยู่บ้าง
" ฮึก พ่อค้าบบ " สองพ่อลูกโผเข้ากอดกันทั้งน้ำตานองหน้า เมื่อสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจถูกสะสางออกจนหมดสิ้น
ใบหน้านวลรูปไข่ปรากฏรอยยิ้มทั้งน้ำตา ลู่จิวเองก็เหมือนได้ปลดล็อกความรู้สึกไม่ดีที่มีต่อป๋อเห
