“กรี๊ดด!!” เพื่อนของเวโรนิก้ากรี๊ดออกมาเสียงดังรวมถึงตัวเธอด้วย เพราะเมื่อกี้จู่ๆอิ้งก็ลั่นไกปืนยิงขึ้นมา มันเฉียดใบหูเธอไปนิดเดียวเอง
“หึ!” คนตัวบางหัวเราะขำกับภาพที่เห็น เป็นฝ่ายเริ่มก่อนแท้ๆแต่ดันไม่กล้าสานต่อ
อิ้งยังคงถือปืนเล็งศีรษะคนเพิ่งร้องกรี๊ดไว้อย่างนั้น สายตาแน่วแน่ของคนเด็กกว่ามันบอกว่าเด็กมันกล้ายิงแสกหน้าเธอแน่ ถ้าเธอยังไม่ยอมลงมา ถ้าไม่ยิงเธอก็อาจจะยิงเพื่อนเธอคนใดคนหนึ่งก็ได้
ด้านมาเฟียที่นั่งหลบมุมก็ยังคงชิมเตกีลาแก้วเดิมไม่หมด ร่างสูงแอบยิ้มกับตัวเองเบาๆพลางคิดในใจ ว่าเด็กคนนี้บ้าบิ่นกว่าที่เขาคิดไว้หลายเท่าตัว ไม่กลัวตายเอาซะเลย ถ้าหากเด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่และไม่กลัวตายแบบนี้ก็คงดี เขาคงช่วยต่อชีวิตเด็กคนนั้นไว้ได้ คิดแล้วความรู้สึกผิดก็ตีตื้นขึ้นมาจนต้องกระดกรวดเดียวให้หมดแก้ว กลืนความรู้สึกผิดและเรื่องราวในอดีตลงไปพร้อมรสชาติขมขื่นของเตกีลาแก้วนี้ซะ
วิ๊วว~
คน
