กระเป๋ายาสามัญประจำบ้านถูกวางอยู่ที่ปลายเตียง นิสสาค่อยๆ หย่อนก้นลงนั่งข้างๆ คามินเธอหยิบที่ทำแผลมาทำแผลให้คามิน ลูกประคบค่อยๆ ถูกประคบที่ใบหน้าหล่อคมคลายคล้ายกับเทพบุตร คนนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม มีคิ้วราวกับคันธนูรับกับรูปหน้าเป็นอย่างดี ทุกส่วนบนใบหน้าของคามินช่างลงตัว ขนาดนิสสาเองยังอดที่จะแอบมองอยู่บ่อยๆ ไม่ได้
“มองพี่แบบนี้....”
มือเรียวหยิกเข้าที่สะเอวของคามินอย่างแรง จนเขาเอี้ยวตัวตามแรงมือ เขาคิดถึงแต่เรื่องอย่างว่าอีกแล้ว
“คิดได้แค่เรื่องเดียวนะคะ”
มือเรียวกดย้ำแรงๆ เข้าไปที่ใบหน้าคม ซึ่งตอนนี้มันบวมแดง เป็นรอยฟกซ้ำจากการโดนต่อยด้วยน้ำมือของเหมันต์ คามินรีบเอาใบหน้าหลบลูกประคบทันทีก่อนที่จะเจ็บตัวไปมากกว่านี้
“พี่แค่ล้อเล่น”
มือหนาจับมือเรียวมากุมไว้ แล้วค่อยๆ ให้เธอประคบหน้าเขาต่อจนเสร็จ เมื่อเสร็จแล้วนิสสาก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วก็สืบเท้าก้าวเดินนำกระเป๋ายาสามัญประจำบ้านไปเ
