EP3 - เชื่อหรือไม่เชื่อ
1171 คำ
3 - เชื่อหรือไม่เชื่อ
ในคืนนั้น
ผมขนอุปกรณ์คู่ใจกลับมาที่ห้องพักในคอนโดชั้นสิบ ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบอยู่คอนโดสวยหรูใจกลางกรุงเทพ ห้องพักที่ผมอยู่ที่ชั้นสิบ ห้องหมายเลขหนึ่งศูนย์ ผมถือว่าเลขดีคือเลขโปรดสำหรับผมยกเว้นสิบเดียวที่ผมไม่ชอบซึ่งทุกคนน่าจะรู้ดีก็ได้ว่าหมายถึงอะไร วันนี้ผมออกไปทำงานกับคนนั้นคนนี้จนเหนื่อยมาก ผมขอเข้าสู่โหมดพักผ่อนเลยแล้วกัน คนหล่อแบบผมสะอาดตลอดเวลาอยู่แล้ว
ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานติดกับหน้าต่างบานใหญ่ของคอนโด ตอนแรกผมว่าจะนอนแต่กลายเป็นว่าผมนอนไม่หลับ ผมก็เลยมานั่งมองทิวทัศน์ของกรุงเทพที่สวยงาม เวลายามราตรีแสงสีสวยมากจนผมคิดว่าตรงหน้าคือจอวอลเปเปอร์เคลื่อนที่ไปแล้ว สวยหลงใหลทำผมตื่นนอนตลอดเวลา ทำตัวเป็นมนุษย์ฝืนนอนไปได้
“เมืองสวยมากเลย...”
ผมมองออกไปนอกหน้าต่างพบว่าเมืองกรุงเทพมองเห็นจากชั้นสิบมันสวยจนผมหลงใหลแสงสี ไม่อยากนอนหลับคืนนี้เลย ผมเหมือนอยู่ในเพลงไม่หลับไม่นอนเพราะเห็นแสงสีแผ่ซ่านความคิดถึงแล้ว ทำให้ผมกำลังใจลอยไปหาใครบางคนแม้ว่าตอนนี้ผมจะยังไม่มีเจ้าของก็ตาม ผมกอดอกวางแขนบนขอบหน้าต่าง ตามองตรงหน้าต่างคิดอะไรเรื่อยเปื่อย หลับตาลงแล้วทำไมผมนึกภาพอะไรก็โรแมนติกไปหมด หรือความหล่อเหมือนนักร้องจะทำให้ผมเริ่มมีใจผูกเส้นด้ายแดงโยงไปหาคนที่ผมต้องการ ไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหนบนโลกใบนี้ แต่ผมเชื่อว่าความรักมีอยู่จริงและเขากำลังมองหาผมเหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ได้
“เมื่อไหร่เราจะมีแฟนกับเขาบ้าง เห้ออ...”
ผมถอนหายใจแอบตัดพ้อชีวิตตัวเอง ทำไมผมถึงไม่มีความรักผ่านเข้ามาบ้าง ผมไม่รู้ว่าจะมีผู้ชายคนไหนที่เข้าใจผู้ชายด้วยกันแบบผมบ้าง ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย ผมเชื่อเสมอว่าพรหมลิขิตมีอยู่จริงแต่มันยังไม่เข้ามาหาเท่านั้นเอง ผมก็จะรอต่อไปและหวังว่าของสิ่งนี้จะนำพาผมไปเจอรักแท้บ้าง ผมหยิบมาดูยังไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นจริงหรือไม่
ฟรู้ววว...
ผมหยิบขวดฟองสบู่ออกมาแล้วเป่าเล่นไปทั่วห้อง มันเป็นของที่ผมชอบใช้งานมาก ผมชอบเอามาเป่าเพื่อตามหาความรัก ฟองสบู่สีใสที่ลอยไปแม้จะไม่ไกลทำให้มันแตกระหว่างทาง แต่ผมเชื่อว่าปอดผมแข็งแรงเป่าให้มันลอยไปหาคนที่ชอบได้ถือว่าภารกิจสำเร็จ แต่ผมไม่รู้ว่าผมต้องเป่าอีกนานแค่ไหนมันถึงจะลอยไปหาคนที่ชอบได้ ถือซะว่าผมวัดพลังปอดของตัวเองยิ่งกว่าแข่งร้องเพลงก็แล้วกัน
ผมหลงใหลขวดสีชมพูบรรจุน้ำสบู่และแท่งเป่าฟอง ผมเป่าจนมันลอยเต็มห้องนอน ถ้าเป็นแบบนี้ผมจะสูดความชื้นของมันจนเป็นปอดบวมก่อนตามหาความรักเจอไหมเนี่ย เอาเป็นว่าผมมีความพยายามอย่างจริงใจในการตามหาความรักต่อไป แม้ว่าชีวิตจะแขวนบนความเสี่ยงก็ตาม
ผมกำลังจะนอนหลับ ผมปิดหน้าต่างแล้วเปิดโคมไฟแท่งสีดำ เวลาแสงสว่างออกมามันทำให้ผมผ่อนคลายมาก ผมเริ่มเข้าสู่โหมดหลับใหลเพราะร่างกายผมอ่อนล้ามาก เอาหลังพิงลงบนที่นอนแทบจะสลบให้ได้แล้ว ผมค่อย ๆ หลับตาก่อนจะหลับไป กลายเป็นว่าผมลืมปิดไฟแล้วหลับไปตอนไหนไม่รู้
สิ่งที่นอร์ทลืมปิดไป มันทำให้เกิดปรากฏการณ์บางอย่างบนท้องฟ้า ในขณะที่เขาหลับไป ท้องฟ้าจากสีดำมืดตอนนี้กลับเกิดเสียงสว่างไสวพร้อมแสงสีเขียวไหลเป็นคลื่นเหมือนแสงออโรร่าที่เรียกว่าแสงเหนือ ตอนนี้มันเกิดไปทั่วท้องฟ้าและอาจมีคนเห็นแค่คนเดียว สิ่งนี้เป็นสิ่งที่นอร์ททำไปไม่รู้ตัวและใช้งานทุกวัน เพราะสิ่งนี้เองทำให้นอร์ทเหมือนอยู่กับความจริงแค่เอื้อมมือแต่มองไม่เห็น แสดงว่าโคมไฟตัวนี้มีเวทมนตร์และปาฏิหาริย์พร้อมสาดความจริงให้เขาพบเจอความรัก เมื่อแสงไฟส่องไปที่ขวดฟองสบู่ที่เขาวางไว้หัวเตียงราวกับเป็นเครื่องรางนำโชคในชีวิตนี้
ของชิ้นนี้อาจนำพาความรักของนอร์ทให้เจอคนที่ใช้ในไม่ช้าหลังจากนี้เป็นต้นไป...
รุ่งเช้า
หยดน้ำเดินทางมาหานอร์ทที่คอนโดเพราะจะได้ไปทำงานพร้อมกัน มันเป็นคนหนึ่งที่ตื่นยากตื่นเย็นมาก ทำตัวเหมือนซ้อมตายนอนตลอดเวลาไปได้ ผมกดลิฟต์ยืนรอให้ตัวลิฟต์เปิดที่ชั้นหนึ่ง ตอนนี้ผมยืนอยู่ในคอนโด การตกแต่งขาวดำเล่นแสงสีสวยมาก ขนาดตอนเช้ายังนึกว่าสถานบันเทิงเปิดตลอดเวลา ผมยืนรอพักหนึ่งเมื่อประตูลิฟต์เปิด ผมเดินเข้าไปทันที
ติ๊งงง!
เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก ผมเดินออกมาพบว่าตอนนี้ผมอยู่ที่ชั้นสิบแล้ว ห้องของนอร์ทจะอยู่ใกล้สุดทางเดิน ผมเดินไปตามทางพร้อมคีย์การ์ดที่มันให้ผมเป็นอันสำรอง มันเห็นผมเป็นนาฬิกาปลุกหรือไง ต้องเสียค่าน้ำมันรถมาแตะคีย์การ์ดปลุกเพื่อนรักคนนี้
“เห้ยย ใครน่ะ”
ผมตกใจเมื่อมีผู้ชายหุ่นหมีคนหนึ่ง หน้าตาแบดบอยใส่ต่างหูแต่หล่อน่ารักใช้ได้เลย แต่ที่ไม่น่ารักก็คือทำไมเขามาเสียบคีย์การ์ดห้องเพื่อนผม หรือมันเป็นโจรจะบุกเข้ามาทำร้ายเพื่อนผม ผมหยิบไม้เบสบอลออกมาจากกระเป๋าเตรียมพร้อมจะฟาด ไม่ปล่อยให้มันหนีไปไหน
“หยุดก่อน ผมไม่ใช่โจรนะ...”
ผมรีบวิ่งหนีวนไปมาในขณะที่เขาวิ่งไปพร้อมไม้เบสบอสเตรียมเหวี่ยงผมเต็มแรง ผมไม่รู้ว่ามันไปได้ความโหดมาจากไหนแต่ท่าทางของเขาบอกเลยว่าดุดันไม่แพ้ใครเลย
“อะไรกันน่ะ”
นอร์ทได้ยินโวยวายหน้าห้องเป็นเสียงปลุกแทนที่จะเป็นเสียงของหยดน้ำ มันไปก่อกวนใครหรือเปล่าเมื่อผมเปิดประตูออกมาดูพบว่ามันกำลังหาเรื่องเพื่อนข้างห้องผมอยู่ ผมตกใจรีบวิ่งไปบอกให้มันหยุดก่อนที่มันจะฟาดเพื่อนข้างห้องผมเละไม่เป็นท่า
“ไอ้มิวสิค...”
“ว่าไงนะนอร์ท”
- ผู้เขียน
