Talk เมเบล
ตึกดึก…
ต่อให้ฉันจะพยายามข่มตาในนอนหลับเท่าไหร่ แต่ก็ทำไม่ได้ ไม่รู้ว่าคุณป๋าไปไหนตั้งแต่ตอนบ่าย จนป่านนี้สี่ทุ่มแล้วก็ยังไม่กลับมาที่บ้าน
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาหลายต่อหลายครั้งจนกระทั่งผ่านไปจนถึงเวลาห้าทุ่มครึ่ง ก็ได้ยินเสียงของเสียงรถยนต์แล่นเข้ามาภายในรั้วบ้าน
ฉันรีบลุกขึ้นไปแง้มๆ ผ้าม่านดู เพราะห้องของฉันมันมองเห็นทางฝั่งโรงจอดรถพอดี เป็นรถของคุณป๋าที่เพิ่งขับเข้ามาจอด
“คงจะไปหาผู้หญิงมาสินะ ถึงได้กลับดึกดื่นป่านนี้!!”
ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ และพูดด้วยความหงุดหงิด ไม่รู้ว่าสิ่งที่ฉันคิดมันจะเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า ขนาดไม่รู้ว่าจริงไม่จริงฉันยังหงุดหงิดขนาดนี้เลย
ฉันกลับมานอนลงบนเตียงเหมือนเดิม แต่ก็ยังนอนไม่หลับอยู่ดี ใจมันกระวนกระวาย ทำไมคุณป๋าถึงทำให้ฉันฟุ้งซ่านได้ขนาดนี้กัน
แกร็ก! จู่ๆ ประตูห้องนอนของฉันก็ถูกเปิดเข้ามา ฉันจึงรีบกดปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้ว
