เด็กคุณเจ

ว่ากันว่าต่อให้เราทุ่มเทมากแค่ไหน แต่ถ้าเขาคนนั้นไม่เห็นค่ามันก็เป็นแค่เรื่องตลกเรื่องหนึ่งเท่านั้น เสียงดังโครม! ประตูห้องพักถูกถีบจนพัง ผู้ชายหน้าตาดีที่ฉันค่อนข้างคุ้นเคยเดินเข้ามาในห้อง เขามองฉันที่อยู่บนเตียงกับใครอีกคน เขามองฉันด้วยสายตาผิดหวัง เหมือนว่าเขาจะเจ็บปวดมาก “ทำแบบนี้กับเราได้ไงวะ” เสียงเขาสั่นเครือ มือเขากำหมัดแน่น ถ้าเขาเป็นคนอารมณ์ร้อนคงต่อยฉันหรือไม่ก็ต่อยอีกคนที่อยู่บนเตียง “ขอโทษ” ฉันหันหน้าหนี ไม่อยากเห็นเขาที่อ่อนแอแบบนี้ เขาปรี่เข้ามาจับไหล่สองข้างของฉันอย่างแรง เขย่าตัวฉันอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับเอ่ยถ้อยคำเจ็บปวด “ขอโทษเหรอซี ซีนอกใจจ๋ายแต่พูดแค่ว่าขอโทษเหรอ มันง่ายไปไหมซี” “...” นอกจากคำว่าขอโทษคนอย่างฉันจะทำอะไรได้ “ซีทรยศจ๋ายได้ไงวะ จ๋ายรักซีขนาดนี้ จ๋ายบอกแล้วว่าให้ซีได้ทุกอย่าง ทำไมซีเป็นผู้หญิงแบบนี้วะ มึงทำได้ยังไงวะซี ทำกับกูแบบนี้ได้ยังไง” เขายกมือขึ้นตั้งท่าจะตบหน้าฉัน เอาสิ ตบฉันสักสองสามทีก็คงจะดี ฉันสมควรโดน ทว่าเขาไม่ทำ เขาไม่ตบฉัน คงเพราะรักฉันมากจึงทำไม่ลง เขาผลักฉันล้มลงที่เตียงนอน มองฉันด้วยสายตารังเกียจกัน “ซีแม่งโคตรทุเรศ ผู้หญิงอย่างซีโคตรน่ารังเกียจ” “ก็เลิกกันสิ” ฉันพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “แล้วคิดว่าจ๋ายยังจะเอาผู้หญิงสำส่อนแบบซีอยู่หรือไง ซีไม่ได้เหมาะสมกับจ๋ายสักนิด” “...” ก็แน่อยู่แล้ว จ๋ายเกลียดผู้หญิงแบบนี้ที่สุดนี่ “สักวันมึงจะเสียใจที่ทำแบบนี้ซี” เขาเดินไปที่ผนังห้องดึงรูปคู่ของเราที่มีอยู่ประมาณ 20 รูปมาโยนใส่ฉันพร้อมกับพูดว่า “กูแม่งไม่น่าหลงรักคนอย่างมึงเลย ผู้หญิงอย่างมึงไม่ควรเข้ามาในชีวิตกู” พูดจบเขาเดินออกไปแล้ว โลกที่เคยมีแค่เรามันจบลงแล้ว